Η αλόη είναι ένα χυμώδες φυτό που έχει χρησιμοποιηθεί για ιατρικούς σκοπούς από την εποχή των αρχαίων Αιγυπτίων. Ο πιο συνηθισμένος τύπος αλόης είναι η Aloe barbadensis, η οποία είναι πιο γνωστή ως αλόη βέρα. Αυτό το ευπροσάρμοστο είδος αλόης βρέθηκε για πρώτη φορά στη Νότια Αφρική και τώρα αναπτύσσεται σε ολόκληρη την Αφρική, τη Μεσόγειο και τμήματα της Νότιας Αμερικής. Τα μέρη της αλόης που χρησιμοποιούνται για ιατρικούς σκοπούς, είναι η γέλη που βρίσκεται μέσα στα φύλλα και ο χυμός (μια πικρή, κίτρινη, κολλώδης ουσία) που βρίσκεται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια του φύλλου.

Ποιες ιατρικές ιδιότητες έχει η αλόη;

Η αλόη είναι γνωστό αντιφλεγμονώδες φυτό, το οποίο παράλληλα έχει αντιβακτηριακές και αντιμυκητιακές ιδιότητες. Ο χυμός του φυτού χρησιμοποιείται συνήθως τοπικά ως καταπραϋντικό του πόνου σε ξηρό, σπασμένο ή καμένο δέρμα. Στα ζώα, η πηκτή της αλόης έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τη φλεγμονή.

Επιπρόσθετα, σε μια μελέτη που αφορούσε τη χρήση της αλόης για την θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας, αποδείχτηκε ότι η κατανάλωση της γέλης από την αλόη είχε θετικά αποτελέσματα στην μείωση της ασθένειας. Ωστόσο, η μελέτη αυτή ήταν μικρή (με μόνο 44 ασθενείς) και δεν υπήρξαν άλλες που να καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Έτσι, λόγω αυτών των περιορισμών, οι ειδικοί δεν συνιστούν την ευρεία χρήση της αλόης για τη θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας, της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου (IBD) και της νόσου του Crohn.

Επίσης, ο χυμός της αλόης είναι ισχυρό καθαρτικό, οπότε δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από άτομα που έχουν αιμορροΐδες, ελκώδη κολίτιδα, νόσο του Crohn, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, εκκολπωματίτιδα ή άλλες γαστρεντερικές παθήσεις. Μάλιστα, η αλόη δεν χρησιμοποιείται γενικότερα ως καθαρτικό, επειδή μπορεί να προκαλέσει οδυνηρές κράμπες στην κοιλιά.

Γιατί δεν υπάρχουν περισσότερες μελέτες για την αλόη;

Τα φυτικά φάρμακα, γενικά είναι δύσκολο να μελετηθούν για διάφορους λόγους. Ένας λόγος είναι ότι είναι δύσκολο να γνωρίζουν οι επιστήμονες με βεβαιότητα ότι όλοι οι συμμετέχοντες λαμβάνουν το ίδιο ακριβώς προϊόν, καθώς υπάρχουν διαφορές στην ποιότητα του κάθε προϊόντος και ο κίνδυνος να προστίθενται και άλλες ενώσεις κατά την παρασκευή του, πράγμα που θα αλλοίωνε τα αποτελέσματα της μελέτης.

Επιπρόσθετα, ένα άλλο πρόβλημα που προκύπτει, είναι ότι οι ασθενείς που λαμβάνουν ένα φυτικό παρασκεύασμα αλόης, ενδέχεται παράλληλα να λαμβάνουν και άλλες θεραπείες, όπως ένα φάρμακο 5-ASA ή ένα βιολογικό φάρμακο, οπότε είναι δύσκολο για τους επιστήμονες να γνωρίζουν αν οι βελτιώσεις που θα παρουσιαστούν θα οφείλονται στο φυτικό σκεύασμα ή στο φάρμακο.

Ως αποτέλεσμα, λοιπόν, υπάρχουν σήμερα ελάχιστες μελέτες που αναφέρονται στο πώς μπορούν να βοηθήσουν τα φυτικά φάρμακα σε ασθένειες όπως η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου και ακόμη λιγότερες για την επίδραση της αλόης στην ελκώδης κολίτιδα.

Πώς αλληλοεπιδρά η αλόη με άλλα φάρμακα;

Ο χυμός της αλόης, έχει την ικανότητα να μειώνει την αποτελεσματικότητα του οποιουδήποτε φαρμάκου λαμβάνεται ταυτόχρονα μαζί του, καθώς, όπως είπαμε και πιο πάνω, η αλόη είναι καθαρτικό, οπότε το οποιοδήποτε φάρμακο θα περάσει γρηγορότερα από το πεπτικό σύστημα και δεν θα δράσει όπως θα έπρεπε.

Μπορεί μια έγκυος να χρησιμοποιήσει αλόη;

Ο χυμός της αλόης δεν θεωρείται ασφαλής για χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ούτε πρέπει να χρησιμοποιείται από θηλάζουσες μητέρες, επειδή δεν έχουν εξεταστεί οι πιθανοί κίνδυνοι που μπορεί να προκύψουν από την κατανάλωση του.

Προειδοποιήσεις σχετικά με την αλόη

Ο χυμός της αλόης, ο οποίος όπως είπαμε και πιο πάνω λειτουργεί ως καθαρτικό, εμποδίζει την απορρόφηση υγρών στο έντερο. Όταν, λοιπόν, κάποιος χρησιμοποιεί συνέχεια χυμό αλόης, με την πάροδο του χρόνου θα χρειάζεται υψηλότερες δόσεις για να έχει τα ίδια αποτελέσματα. Οι υψηλότερες δόσεις ωστόσο, μπορούν να οδηγήσουν σε μόνιμη βλάβη στο μυ του εντέρου και σε νεφρική βλάβη. Από την άλλη, όσον αφορά τη γέλη της αλόης, θεωρείται γενικά ασφαλής ακόμη και αν δεν έχει αποδειχθεί ότι έχει κάποια αποτελεσματικότητα στη θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας.