Στις μέρες μας, οι ιατρικές εξελίξεις σημαίνουν ότι δεν χρειάζεται ποτέ να υποφέρουμε σιωπηλά με σοβαρές παθήσεις και πολλές καθημερινές παθήσεις μπορούν να ανακουφιστούν αποτελεσματικά, αν όχι να θεραπευτούν.

Πότε μια αλλαγή είναι “φυσιολογική” και πότε πρέπει να ανησυχείτε;

Ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) είναι ο λόγος του βάρους και του ύψους σας. Μπορεί να σας φαίνεται άδικο ότι τα εύρη “ιδανικού“, “υπέρβαρου” και “παχύσαρκου” βάρους για δεδομένο ύψος δεν αλλάζουν καθώς μεγαλώνετε. Ωστόσο, αυτά τα εύρη βασίζονται στο προσδόκιμο ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων – στην πραγματικότητα προέρχονται από αναλογιστικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό των ασφαλίστρων.

Το ίδιο εύρος βάρους σας δίνει τις καλύτερες πιθανότητες για μια μακρά και υγιή ζωή, ανεξάρτητα από την ηλικία σας.

• Βάρος

Πολλές γυναίκες παραπονιούνται ότι παίρνουν βάρος μετά την εμμηνόπαυση, αλλά το ιδιαίτερο πρόβλημά τους είναι συχνά ότι το μεγαλύτερο μέρος του βάρους συσσωρεύεται γύρω από τη μέση τους. Οι ορμονικές αλλαγές της εμμηνόπαυσης μπορεί να σας κάνουν πιο επιρρεπείς να έχετε σωματότυπο “μήλο” (υπερβολικό βάρος στην κοιλιά) παρά “αχλάδι” (βάρος στους γοφούς και τους μηρούς).

Αυτό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων – το λίπος στο εσωτερικό της κοιλιάς σας αυξάνει τη χοληστερόλη και την αρτηριακή σας πίεση. Αλλά η αύξηση του βάρους μετά την εμμηνόπαυση δεν είναι αναπόφευκτη.

Καθώς μεγαλώνετε, ο μεταβολικός σας ρυθμός – ο ρυθμός με τον οποίο το σώμα σας καίει ενέργεια – πιθανώς θα επιβραδυνθεί. Προσαρμόστε το μέγεθος των γευμάτων σας και πάρτε την απόφαση να κάνετε ένα γρήγορο καθημερινό περπάτημα 20-30 λεπτών – μόλις 10% απώλεια βάρους θα μειώσει το λίπος στην κοιλιά σας κατά ένα επιβλητικό 30%!

• Κούραση

Δεν μπορείτε να περιμένετε να είστε συνέχεια σε κίνηση καθώς μεγαλώνετε, αλλά ούτε θα πρέπει να υποθέσετε ότι το να είστε συνέχεια κουρασμένοι είναι φυσιολογικό. Ένα από τα βασικά στοιχεία που αναζητούν οι γιατροί όταν ένας ασθενής παραπονιέται για κούραση είναι αν είναι καινούργια ή αν έχει επιδεινωθεί πολύ πρόσφατα. Διάφορες φαρμακευτικές καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν κούραση.

Σε αυτές περιλαμβάνονται η υπολειτουργία του θυρεοειδούς αδένα (η οποία μπορεί επίσης να προκαλέσει αύξηση του σωματικού βάρους παρά το γεγονός ότι τρώει λιγότερο, δυσανεξία στο κρύο, δυσκοιλιότητα και ξηροδερμία) και ο διαβήτης τύπου 2 (άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν την ανάγκη να περνάει νερό πιο συχνά, αίσθημα δίψας και επαναλαμβανόμενες μικρολοιμώξεις, όπως σπυράκια και τσίχλες).

Αρκετά φάρμακα μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε κόπωση – τα δισκία β-αναστολέων για καρδιακές παθήσεις και τα αντικαταθλιπτικά δισκία βρίσκονται στην κορυφή της λίστας του μέσου γιατρού. Το άγχος οδηγεί συχνά σε κούραση, αλλά το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την κατάθλιψη, η οποία συχνά συνδέεται στενά. Εάν αισθάνεστε πεσμένοι, καταθλιπτικοί ή απελπισμένοι ή δεν απολαμβάνετε τις κοινωνικές δραστηριότητες όπως παλιά, αυτό θα μπορούσε να είναι ο ένοχος.

• Πόνος στα οστά

Εδώ είναι τα κακά νέα. Μέχρι την ηλικία των 65 ετών, περίπου οι μισοί άνθρωποι έχουν οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ). Τα καλά νέα είναι ότι το 80% από αυτούς δεν επηρεάζεται σημαντικά από αυτήν. Καθώς μεγαλώνετε, τα ισχία, τα γόνατα, η σπονδυλική στήλη και τα χέρια σας επηρεάζονται περισσότερο από την οστεοαρθρίτιδα, η οποία μπορεί να προκαλέσει πόνο, δυσκαμψία και μειωμένη κίνηση, είναι συχνά χειρότερα τα πρωινά. Απλά παυσίπονα, η διατήρηση του βάρους σας σε χαμηλά επίπεδα και η διατήρηση της δραστηριότητας είναι συχνά το μόνο που χρειάζεται. Τα συμπτώματα που πρέπει να προσέξετε περιλαμβάνουν πόνο σε ηρεμία, ξαφνικό έντονο πόνο σε μια άρθρωση και κόκκινη, ζεστή, πρησμένη άρθρωση.

• Σταδιακή απώλεια μνήμης

Σε ποιον δεν έχει τύχει η περίεργη “στιγμή του ηλικιωμένου”, όπου πηγαίνετε στην κουζίνα και ξεχνάτε τι πήγατε εκεί μέσα; Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό για τους περισσότερους ανθρώπους, ειδικά αν είναι πολυάσχολοι, αγχωμένοι ή γερνάνε. Μιλήστε στο γιατρό σας αν αυτό συμβαίνει πολύ συχνά, αν έχετε επίσης προβλήματα συγκέντρωσης ή αν μπερδεύεστε όταν βρίσκεστε σε ένα νέο περιβάλλον.

Όλοι ανησυχούμε για το ενδεχόμενο να πάθουμε άνοια, αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν θα επηρεαστούμε ποτέ προσωπικά, ανεξάρτητα από το πόσο θα ζήσουμε. Στην πραγματικότητα, 19 στους 20 άνω των 65 ετών και ακόμη τέσσερις στους πέντε άνω των 80 ετών έχουν απολύτως φυσιολογική μνήμη.