Η άσκηση κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, μπορεί να βοηθήσει τους καρκινοπαθείς να ξεπεράσουν τις εξουθενωτικές συνέπειες της θεραπείας και να επιστρέψουν στην κανονική τους ζωή γρηγορότερα, σύμφωνα με νέα μελέτη. (Καρκίνος του μαστού: Η τακτική σωματική άσκηση μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο)

Η άσκηση κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας βοηθά να ξεπεραστούν οι εξουθενωτικές συνέπειές της;

Στη μελέτη, συμμετείχαν 266 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χημειοθεραπεία για καρκίνο των όρχεων, του μαστού, του παχέος εντέρου και για λέμφωμα μη Hodgkin. Όλοι οι συμμετέχοντες συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα άσκησης διάρκειας 6 μηνών, αλλά οι μισοί ξεκίνησαν το πρόγραμμά τους κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας τους (3 μήνες πριν προγραμματιστεί η λήξη της χημειοθεραπείας), ενώ οι άλλοι μισοί ξεκίνησαν το πρόγραμμα μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας τους. (Άσκηση και καρκίνος του αίματος: Τι πρέπει να προσέχουν οι ασθενείς;)

Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι η άσκηση ωφελεί τους καρκινοπαθείς, αλλά η παρούσα είναι η πρώτη που εξέτασε το πώς ο χρόνος της άσκησης μπορεί να επηρεάσει τα αποτελέσματα της θεραπείας.

Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι, τα άτομα που ασκούνταν κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας τους, είχαν μικρότερη πτώση στη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου (αιχμή VO2 – δείκτης συνολικής φυσικής κατάστασης) μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας τους. Η αιχμή VO2 της συγκεκριμένης ομάδας, είχε μειωθεί κατά το ήμισυ περίπου, από την αιχμή της άλλης ομάδας. Επιπρόσθετα, τα άτομα που ασκούνταν κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας είχαν μικρότερες μειώσεις στη δύναμη, την ποιότητα ζωής και τη σωματική τους λειτουργία. Μάλιστα, ανέφεραν λιγότερη κόπωση μετά τη θεραπεία τους. (Καρκίνος: Πώς θα μειώσετε τον κίνδυνο ανάπτυξής του;)

Σύμφωνα με την συγγραφέα της μελέτης, Annemiek Walenkamp, MD, PhD, ογκολόγος στο University Medical Center Groningen στην Ολλανδία, παρόλο που οι ασθενείς νιώθουν κόπωση εξαιτίας της θεραπείας τους, η σωματική άσκηση μπορεί να προκαλέσει σημαντικές και θετικές αλλαγές στη μυϊκή τους δύναμη και στη φυσική τους κατάσταση. Η άσκηση αυξάνει την κυκλοφορία του οξυγόνου, επιτρέποντας την πιο αποτελεσματικότερη χρήση της ενέργειας.

Σε περίπτωση που η άσκηση δεν είναι ασφαλής κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, τότε, σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, το πρόγραμμα εκγύμνασης μπορεί να είναι βοηθητικό και μετά τη λήξη της χημειοθεραπείας. Συγκεκριμένα, στη μελέτη, όλοι οι συμμετέχοντες είδαν βελτίωση στη φυσική τους κατάσταση, ακόμη και ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος εκγύμνασής τους, ανεξάρτητα από το πότε το άρχισαν και πότε το τελείωσαν. (Χημειοθεραπεία: Γιατί προκαλεί τριχόπτωση; Πότε αρχίζουν να φυτρώνουν ξανά τα μαλλιά;)

Η διατήρηση της φυσικής κατάστασης των πνευμόνων και της καρδιάς είναι σημαντική για τους ασθενείς με καρκίνο, διότι βελτιώνει τις πιθανότητες επιβίωσής τους, υπογράμμισαν οι ερευνητές.

Ποια άσκηση είναι καλύτερη για τους ασθενείς με καρκίνο;

Στην ολλανδική μελέτη, οι συμμετέχοντες έκαναν 30 λεπτά καρδιαγγειακή άσκηση (στάσιμο ποδήλατο και διάδρομο) 3 φορές την εβδομάδα, 20 – 30 λεπτά ασκήσεις ενδυνάμωσης, 2 φορές την εβδομάδα και ένα ψυχαγωγικό άθλημα, όπως ποδόσφαιρο ή μπάντμιντον, 1 φορά την εβδομάδα. Συνεργάστηκαν με τον φυσιοθεραπευτή τους για τους πρώτους 3 μήνες και τους ζητήθηκε να διατηρήσουν αυτή τη ρουτίνα για τους επόμενους 3 μήνες μόνοι τους. (Καρκίνος του ενδομητρίου: Το υπερβολικό βάρος αυξάνει τον κίνδυνο;)

Ωστόσο, για διαφορετικούς τύπους καρκίνου ο τύπος της άσκησης που είναι πιο ευεργετικός είναι διαφορετικός και γι΄αυτό επιβάλλεται η συνεργασία με έναν φυσιοθεραπευτή και φυσικά, η σύμφωνη γνώμη του γιατρού πριν την έναρξη του οποιουδήποτε προγράμματος.  (Σωματική άσκηση: Μπορεί ακόμη και το «λίγο τρέξιμο» να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής;)