Ενώ η γνωριμία σε οποιαδήποτε ηλικία μπορεί να είναι ένα συναισθηματικό ναρκοπέδιο, λίγοι ενήλικες θα επέλεγαν να ξαναζήσουν τα ταραχώδη εφηβικά τους χρόνια, όταν στις καλύτερες των περιόδων τα πρώτα χτυπήματα της ρομαντικής αγωνίας είχαν συνήθως σεισμικά αποτελέσματα στον ψυχισμό μας.

Μέχρι την ηλικία των 25 ετών, ο προμετωπιαίος φλοιός -η περιοχή που διαμορφώνει τη γνωστική ωριμότητα- εξακολουθεί να αναπτύσσεται. Προφανώς, αυτή η έλλειψη διάκρισης κατά τη διάρκεια μιας περιόδου ζωής κατά την οποία κυριαρχεί η παρορμητικότητα και το αυξημένο πάθος, μειώνει περαιτέρω την ικανότητα να περιηγηθούμε σε νέα και τρομακτικά στάδια της ζωής.

Σύμφωνα με μια μελέτη του 2016 σε περισσότερους από 4.000 νέους της Αυστραλίας, πάνω από το 50% των νέων έχουν αρχίσει να βγαίνουν ραντεβού μέχρι την ηλικία των 15 ετών. Οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες έχουν ήδη τόσα πολλά να αντιμετωπίσουν εκτός από τα ραντεβού:

• να περιηγηθούν στην κοινωνική και ακαδημαϊκή πίεση στο λύκειο
• να αποχωριστούν και να εξατομικευτούν από τους γονείς
• να μεταβούν στο κολέγιο
• να αγωνιστούν να καταλάβουν ποιοι θέλουν να γίνουν

Οι στατιστικές δείχνουν επίσης ότι 1 στους 5 νέους στη χώρα -20%- πάσχει από κάποια ψυχική ασθένεια, όπως κατάθλιψη, άγχος, τραύμα και προβλήματα αυτοεκτίμησης. Σίγουρα, μεγαλώνοντας σε μια εποχή όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πανταχού παρόντα -συχνά επισκιάζουν την προσωπική επαφή- η αμηχανία, η σύγχυση και μερικές φορές η απελπισία στην προσπάθεια σύναψης ρομαντικών σχέσεων είναι ακόμη πιο αγχωτική.

Ενώ μια εφηβική “σχέση” μπορεί να διαρκέσει μόλις λίγες εβδομάδες, μπορεί να επηρεάσει εξαιρετικά τη μετέπειτα ρομαντική ζωή ενός νέου ατόμου με θετικό ή αρνητικό τρόπο. Συνήθως τα μοτίβα των σχέσεων με ένα ερωτικό ενδιαφέρον ακολουθούν αυτό που ένα νεαρό άτομο έχει δει από τα ρομαντικά του πρότυπα – τους γονείς του. Αν η μαμά και ο μπαμπάς συμπεριφέρονταν ο ένας στον άλλον ή/και στο παιδί τους με συχνές εκδηλώσεις ιδιοσυγκρασίας, υποτίμησης και συναισθηματικής απροσεξίας, αυτό είναι φυσιολογικό και επομένως αποδεκτό.

Μια έρευνα του 2014 σε Αυστραλούς εφήβους ανέφερε ότι το ένα τέταρτο των σεξουαλικά ενεργών συμμετεχόντων είχε βιώσει ανεπιθύμητο σεξ. Οι λόγοι περιλάμβαναν το ότι ένιωθαν πολύ φοβισμένοι ή πιέζονταν από τον σύντροφό τους.

Ενώ το κίνημα #MeToo μπορεί να έριξε ακτίνες φωτός στην επικράτηση της σεξουαλικής κακοποίησης, πολλές νεαρές γυναίκες εξακολουθούν να παραμένουν αβέβαιες για το τι συνιστά και τι όχι υγιείς σεξουαλικές σχέσεις. Περαιτέρω αποδείξεις της αμηχανίας υπάρχουν σε μια μελέτη του 2017 που εξέτασε την επικράτηση των έφηβων κοριτσιών που αισθάνονται ότι πιέζονται από αγόρια να στείλουν με μήνυμα γυμνές selfies. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πολλές νεαρές γυναίκες αναλαμβάνουν την ευθύνη για τον χειρισμό καταναγκαστικών συμπεριφορών λόγω της κοινωνικής πίεσης και άλλων παραγόντων, αλλά δεν διαθέτουν τα κατάλληλα εργαλεία.

Ποιος είναι ο ρόλος των γονέων στα νεανικά ραντεβού;

Οι γονείς πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν υγιείς, στοργικές σχέσεις και να μην αποδέχονται (ή να μην μοιράζουν) ποτέ συμπεριφορές που δεν είναι λιγότερο σεβαστές. Δώστε στο παιδί σας να καταλάβει ότι θέλετε να νιώθει ασφαλές να κάνει ερωτήσεις και να εκμυστηρεύεται εμπειρίες. Και μην είστε διστακτικοί στο να βρείτε στο παιδί σας έναν ψυχολόγο για να σας βοηθήσει σε αυτή την εξαιρετικά σημαντική δουλειά.

Δεν είστε σίγουροι για το πώς να προσεγγίσετε αυτό το δύσκολο θέμα; Μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε περισσότερες οδηγίες συμβουλευόμενοι έναν οδηγό για να βοηθήσετε τους εφήβους να αναπτύξουν υγιείς σχέσεις από ειδικούς του Harvard Health.

Εν τω μεταξύ, συγχωρέστε τον εαυτό σας που δεν είστε ένας “τέλειος” γονέας (δεν νομίζω ότι υπάρχουν βέβαια ) και πρότυπο για το παιδί σας. Άλλωστε και εσείς ανατραφήκατε από ατελείς γονείς. Αυτό που μετράει είναι ότι θέλετε ο γιος ή η κόρη σας να μην υποφέρει βλέποντας τα λάθη σας από κοντά, αλλά να μάθει και να αναπτυχθεί από αυτά.