Γύρω από το σεξ και την σεξουαλική υγεία, ευδοκιμούν πολλοί μύθοι, καθώς πρόκειται για ένα θέμα ταμπού που δύσκολα κάποιος συζητά με γονείς και γιατρούς, από τους οποίους θα εξασφαλίσει αξιόπιστες απαντήσεις στα ερωτήματα του. Η HealthiNation, λοιπόν, μίλησε με ειδικούς, ρωτώντας να μάθει τους πιο συνηθισμένους μύθους που αφορούν την σεξουαλική υγεία. Πάμε λοιπόν να τους μάθουμε και να τους ξεκαθαρίσουμε.

ΜΥΘΟΣ 1: Η αντισύλληψη οδηγεί σε υπογονιμότητα

Θα έχετε ακούσει πολλούς ανθρώπους να συμβουλεύουν τις νεότερες γυναίκες να μην παίρνουν αντισυλληπτικά, γιατί, όπως λένε, θα τους προκαλέσουν στειρότητα. Αυτό δεν ισχύει, τονίζουν οι επιστήμονες,  καθώς η αντισύλληψη ελέγχει μόνο την εγκυμοσύνη και μάλιστα, ακόμη και στην περίπτωση που μια γυναίκα λαμβάνει αντισυλληπτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο μηχανισμός της γονιμότητας της επανέρχεται σύντομα στο φυσιολογικό. Μπορεί η περίοδος της να σταματήσει για μερικούς μήνες, όμως ο μηχανισμός της γονιμότητας της, δεν θα διαταραχθεί μόνιμα, υπογραμμίζει η Δρ. Kameelah Phillips. Όπως εξηγεί, η γονιμότητα επανέρχεται μόλις σταματήσει ο έλεγχός της, δηλαδή μόλις μια γυναίκα σταματήσει τα αντισυλληπτικά και αυτός είναι και ο λόγος που μια γυναίκα μπορεί να μείνει έγκυος εάν ξεχάσει μια φορά να πάρει το αντισυλληπτικό χάπι της.

ΜΥΘΟΣ 2: Αν το πέος είναι πολύ μεγάλο δεν χωρά σε προφυλακτικά

Η Δρ. Phillips, τονίζει πως σε καμία περίπτωση δεν ισχύει ότι ένα πέος δεν μπορεί να χωρέσει σε ένα προφυλακτικό, καθώς τα προφυλακτικά είναι με τέτοιο τρόπο κατασκευασμένα, ώστε να επεκτείνονται όπως ακριβώς ένα μπαλόνι και σε αυτά μπορεί να χωρέσει οποιοδήποτε μέγεθος πέους. Άρα, οι γυναίκες που ακούνε αυτή την δικαιολογία και θέλουν ο σύντροφος τους να φοράει προφυλακτικό, πρέπει να γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί.

ΜΥΘΟΣ 3: Οι ομοφυλόφιλες δεν χρειάζονται έλεγχο του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας

Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας προκαλείται από μόλυνση από ορισμένα στελέχη του HPV (δηλαδή του ιού ανθρώπινου θηλώματος). Παρόλο που η λοίμωξη από τον ιό HPV συνδέεται συχνότερα με το διαπεραστικό σεξ, δηλαδή το σεξ ανάμεσα σε ετερόφυλους και οι ομοφυλόφιλες, ωστόσο, βρίσκονται σε κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, αν και ο κίνδυνος είναι μικρότερος. Όπως εξηγούν οι ειδικοί, πολλές ομοφυλόφιλες, παλαιότερα είχαν σεξουαλική επαφή με άνδρες και ως εκ τούτου μπορεί να έχουν ήδη τον ιό ο οποίος μεταδίδεται μέσω της επαφής του δέρματος, οπότε σε κάθε περίπτωση και οι ομοφυλόφιλες πρέπει να υποβάλλονται σε τακτικές εξετάσεις για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας (τεστ Παπανικολάου). Επιπρόσθετα, ακριβώς όπως οι ετερόφυλες γυναίκες, έτσι και οι ομοφυλόφιλες θα πρέπει να κάνουν το εμβόλιο HPV, για να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.

ΜΥΘΟΣ 4: Το τεστ Παπανικολάου δείχνει τα πάντα

Η αλήθεια είναι πως το τεστ Παπανικολάου δεν δείχνει τα πάντα, αλλά μόνο το αν υπάρχουν κυτταρικές αλλαγές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Το εν λόγω τεστ, δεν κάνει έλεγχο για λοιμώξεις όπως ο HIV, η γονόρροια και τα χλαμύδια, οπότε θα πρέπει να ρωτήσετε τον γιατρό σας για περεταίρω εξετάσεις.

ΜΥΘΟΣ 5: Οι γυναίκες έχουν χαμηλότερη λίμπιντο

Ο Michael Ingber, ουρολόγος και ουρογυναικολόγος, σημειώνει ότι πράγματι η μειωμένη λίμπιντο επηρεάζει μια στις τρεις γυναίκες και σε μια τέτοια περίπτωση η συμβουλή ενός γιατρού είναι απαραίτητη. Ωστόσο, είναι μύθος, ότι αφού γεννήσει μια γυναίκα αυτόματα η σεξουαλική της επιθυμία είναι χαμηλότερη σε σχέση με τους συνομήλικους της άνδρες. Οι λίμπιντο μπορεί να πέσει το ίδιο, είτε στους άνδρες, είτε στις γυναίκες και σε αυτή την αλλαγή συμβάλλουν πολλοί παράγοντες, οπότε μιλήστε με τον γιατρό σας για εξατομικευμένες συμβουλές σε όποιο φύλο και αν ανήκετε.

ΜΥΘΟΣ 6: Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα μέχρι να έχεις συμπτώματα

Κάτι τέτοιο δεν ισχύει και αυτός ο μύθος ελλοχεύει πολλούς κινδύνους καθώς τα χλαμύδια, η γονόρροια, ο ιός HPV, η ηπατίτιδα Β και ο HIV, τα πιο κοινά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, τις περισσότερες φορές δεν προκαλούν συμπτώματα. Άρα είναι λάθος να περιμένει κάποιος να εμφανίσει συμπτώματα όπως πόνο, φαγούρα και κάψιμο για να κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις.