Χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα

Συμπτώματα

Ποια είναι τα συμπτώματα της χρόνιας μη βακτηριακής προστατίτιδας;

Οι βασικές ενδείξεις της νόσου είναι οι εξής:

• Δυσκολία κατά την ούρηση.
• Συχνή και επιτακτική ανάγκη για ούρηση.
• Πόνος, κάψιμο κατά την ούρηση και πόνος μετά από αυτήν.
• Αίμα στα σπερματικά υγρά.
• Σεξουαλική δυσλειτουργία και πόνος κατά την εκσπερμάτωση.
• Πόνος κατά την διάρκεια κίνησης του εντέρου.
• Πόνος χαμηλά στην πλάτη, στην λεκάνη, στους όρχεις, στο πέος, στην ουρήθρα ή και κοντά στον πρωκτό.

Τα παραπάνω συμπτώματα ξεκινούν σε ήπια μορφή και συνήθως εάν δεν ακολουθηθεί κάποια αγωγή τείνουν να εντείνονται με τον καιρό και χρήζουν άμεσης ιατρικής αντιμετώπισης.

Αίτια

Πού οφείλεται η εμφάνιση της ασθένειας;

Καθώς δεν υπάρχει λοίμωξη, τα αίτια της ασθένειας συχνά παραμένουν αδιευκρίνιστα από τους ιατρούς, πράγμα που δυσχεραίνει ιδιαίτερα την αντιμετώπιση της.

Πιθανά αίτια που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της νόσου είναι τα εξής:

• Απόφραξη στην ροή των ούρων.
• Σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως τα χλαμύδια.
• Επίθεση του οργανισμού στον ιστό του προστάτη, λόγω δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος.
• Μη φυσιολογική λειτουργία των νεύρων ή των μυών.
• Ερεθισμός του προστάτη από το ουρικό οξύ που περιέχεται στα ούρα.
• Προηγούμενη μόλυνση της περιοχής από κάποιο παθογόνο μικροοργανισμό.
• Κάποιος τραυματισμός στην περιοχή.

Διάγνωση

Πώς γίνεται η διάγνωση της ασθένειας;

Αρχικά, ο γιατρός θα εκτιμήσει τα συμπτώματα του ασθενή και έπειτα θα διεξάγει μια δακτυλική εξέταση του προστάτη μέσω του πρωκτού, προκειμένου να προσδιορίσει την κατάσταση του αδένα. Εν συνεχεία, εφόσον διαπιστωθεί η ύπαρξη φλεγμονής στην περιοχή θα διεξαχθούν αναλύσεις ούρων προκειμένου να ελεγχθεί η πιθανότητα βακτηριακής λοίμωξης.

Άλλες εξετάσεις που μπορεί να ζητηθούν είναι:

• Υπέρηχος προστάτη, για απεικόνιση του αδένα.
• Εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
• Περαιτέρω εξειδικευμένες εξετάσεις για την μελέτη της λειτουργίας του ουροποιητικού συστήματος και της ροής των ούρων σε αυτό.

Θεραπεία

Πώς θεραπεύεται η χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα;

Με δεδομένο ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η αιτία της νόσου παραμένει άγνωστη για τον ιατρό, δεν μπορεί να ακολουθηθεί ένα εξειδικευμένο θεραπευτικό πλάνο και η θεραπεία περιορίζεται σε ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Η χρήση αντιβιοτικών για τη θεραπεία της νόσου δεν συνίσταται καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος μικροοργανισμός που να την προκαλεί. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι γιατροί τα συστήνουν στους ασθενείς τους, για την αντιμετώπιση πιθανής μη ανιχνεύσιμης λοίμωξης.

Σε κάθε περίπτωση το θεραπευτικό σχέδιο μπορεί να περιλαμβάνει:

• Ανταγωνιστές α-αδρενεργικών υποδοχέων, που βοηθούν στη χαλάρωση των μυών του προστάτη.
• Μυοχαλαρωτικά ή και αντικαταθλιπτικά σκευάσματα για την αντιμετώπιση του πόνου.
• Παυσίπονα ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη χάπια για την μείωση του πρηξίματος και την ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Άλλοι εναλλακτικοί τρόποι ανακούφισης περιλαμβάνουν:

• Κάποια φυτικά εκχυλίσματα, όπως συμπληρώματα βοτάνων.
• Ζεστό μπάνιο.
• Χαλαρωτικές ασκήσεις και μασάζ της περιοχής.
• Αποφυγή καυτερών φαγητών, καφεΐνης και αλκοολούχων ποτών.
• Χρήση μιας πετσέτας ή μαξιλαριού όταν κάθεστε για ανακούφιση της πίεσης στην περιοχή.
• Βελονισμός.
• Χαλαρωτική τεχνική της βιοανάδρασης.

Σε κάθε περίπτωση όταν χρησιμοποιείται κάποιος εναλλακτικός τρόπος ανακούφισης καλό είναι αυτό να γίνεται σε συνεννόηση με τον θεράπων ιατρό, ιδιαίτερα εάν επιλεχθεί κάποιο χαλαρωτικό βότανο καθώς υπάρχει πιθανότητα αυτό να αλληλοεπιδρά με την χορηγούμενη φαρμακευτική αγωγή.

Θεραπεύεται ποτέ εντελώς η νόσος αυτή;

Δυστυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις ο ασθενής ανακουφίζεται παροδικά από τα συμπτώματα αλλά δεν επιτυγχάνει την πλήρη θεραπεία με δεδομένο ότι δεν είναι γνωστοί οι λόγοι που προκαλούν τη νόσο αυτή.

Υπό αυτές τις συνθήκες, συνίσταται το άτομο να έχει κατάλληλη ψυχολογική στήριξη ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει και να ζήσει όσο γίνεται πιο φυσιολογικά. Επίσης, θα πρέπει να υπάρχει μέριμνα από τον ιατρό για αντιμετώπιση του άγχους και της κατάθλιψης που πολλές φορές βιώνουν οι ασθενείς. Σε τέτοιες περιπτώσεις, εκτός από τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, θα ήταν επίσης ωφέλιμο ο ασθενής να παρακολουθήσει ατομικές συμβουλευτικές συνεδρίες με κάποιον ειδικό ή να ενταχθεί σε κάποια ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης για άτομα με παρόμοια προβλήματα υγείας.