Εγκέφαλος και Νευρικό Σύστημα

Αυτοί είναι οι 5 κορυφαίοι λόγοι, οι οποίοι μπορεί να σας προκαλέσουν ζάλη

Οι βασικές αιτίες που προκαλούν ζάλη είναι συνήθως η αφυδάτωση, οι παρενέργειες κάποιας φαρμακευτικής αγωγής, η αιφνίδια πτώση της αρτηριακής πίεσης, τα χαμηλά επίπεδα του σακχάρου στο αίμα, η καρδιακή νόσος και το εγκεφαλικό επεισόδιο. Σημειώνεται ότι το αίσθημα της ζάλης είναι πιο συνηθισμένο στους ηλικιωμένους.

Παρά το γεγονός ότι η ζάλη, δεν είναι απειλητική για τη ζωή από μονή της, θα μπορούσε να είναι σύμπτωμα μιας επικίνδυνης κατάστασης, οπότε πρέπει να είστε προσεκτικοί και να γνωρίζετε τις πιθανές αιτίες που την προκαλούν. Πάμε λοιπόν να τις μάθουμε.

Τι προκαλεί ζάλη;

  • Αφυδάτωση: Αφυδάτωση μπορεί να πάθετε εάν είστε πολλές ώρες στον ήλιο, εάν δεν πίνετε αρκετά υγρά ή αν δεν τρώτε τρόφιμα που περιέχουν μεγάλες ποσότητες υγρών. Η αφυδάτωση, μπορεί να προκαλέσει ζάλη, καθώς εάν δεν λαμβάνετε αρκετές ποσότητες υγρών, ο όγκος του αίματος μειώνεται, η αρτηριακή πίεση πέφτει και ο εγκέφαλος δεν λαμβάνει ικανοποιητική ποσότητα αίματος για να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Στην περίπτωση που η αφυδάτωση είναι ελάχιστη, ένα και μόνο, ποτήρι νερό είναι αρκετό για να σας κάνει να νιώσετε καλύτερα. Εάν η αφυδάτωση είναι εκτεταμένη, τότε ενδέχεται να χρειαστείτε ορό.
  • Παρενέργειες φαρμάκων: Μερικές φορές τα φάρμακα, μπορούν να προκαλέσουν ζάλη, ειδικά εκείνα που μειώνουν την αρτηριακή πίεση ή που προκαλούν συχνοουρία. Τα διουρητικά, για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι προκαλούν ζάλη, διότι μειώνουν την αρτηριακή πίεση. Η κατάλληλη προσαρμογή της δόσης αυτών των φαρμάκων, είναι σημαντική για την αποτροπή της ζάλης.
  • Αιφνίδια πτώση της αρτηριακής πίεσης: Το αυτόνομο νευρικό σύστημα, βοηθά το σώμα να ρυθμίζει τη μεταβολή της αρτηριακής πίεσης, όταν στέκεστε. Καθώς μεγαλώνουμε, αυτό το σύστημα καθίσταται λιγότερο αποτελεσματικό με αποτέλεσμα η  αρτηριακή πίεση, να πέφτει προσωρινά όταν στεκόμαστε (ορθοστατική υπόταση) προκαλώντας ζάλη. Σημειώνεται, ότι η ορθοστατική υπόταση μπορεί να μετατραπεί σε μακροπρόθεσμο πρόβλημα, ωστόσο υπάρχουν φάρμακα που ρυθμίζουν την πίεση, όπως το midodrine (ProAmatine) και το fludrocortisone (Florinef).
  • Χαμηλό σάκχαρο στο αίμα: Το σάκχαρο του αίματος χρησιμοποιείται από το σώμα ως ενέργεια. Αν το σάκχαρο είναι χαμηλό, τα συστήματα του σώματος για να εξασφαλίσουν την ενέργεια που χρειάζονται απευθύνονται στο αποθηκευμένο σάκχαρο εξασφαλίζοντας λιγότερη ενέργεια. Ένα από αυτά τα όργανα είναι και ο εγκέφαλος, ο οποίος όταν «υπολειτουργεί» προκαλεί συμπτώματα σύγχυσης και ζάλης. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό, να ελέγχετε τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα σας ειδικά εάν χρειάζεται να εξασφαλίσετε περισσότερη γλυκόζη (σάκχαρο) μέσω ενδοφλέβιας ένεσης ή χαπιού. Γενικότερα, ωστόσο, ένα ποτήρι χυμός μπορεί να σας ανακουφίσει.
  • Καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό επεισόδιο: Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, η ζάλη μπορεί να είναι σύμπτωμα καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού επεισοδίου. Τα συμπτώματα καρδιακής προσβολής που συχνά συνοδεύουν τη ζάλη είναι ο θωρακικός πόνος, η δύσπνοια, η ναυτία, ο πόνος στο χέρι, ο πόνος στην πλάτη ή ο πόνος στο σαγόνι. Τα συμπτώματα που υποδηλώνουν εγκεφαλικό επεισόδιο και επίσης συνοδεύουν την ζάλη είναι ο ξαφνικός και έντονος πονοκέφαλος, το μούδιασμα, η αδυναμία, οι οπτικές αλλαγές και η δυσκολία στο περπάτημα ή στην ομιλία. Και στις δύο περιπτώσεις, το κάθε δευτερόλεπτο είναι σημαντικό, οπότε επισκεφτείτε άμεσα τα επείγοντα.

Ποια είναι η διαφορά ζάλης και ζαλάδας;

«Αισθάνεστε ζαλάδα ή ζάλη;». Αυτή η ερώτηση είναι συνηθισμένη για ένα γιατρό και παρόλο που είναι δύσκολο να απαντηθεί εάν δεν γνωρίζει κάποιος τη διαφορά, είναι καθοριστικής σημασίας για την διάγνωση. Η ζαλάδα, λοιπόν, γνωστή και ως ίλιγγος, είναι η αίσθηση ότι το περιβάλλον περιστρέφεται γύρω μας.

Οι συχνότερες αιτίες της ζαλάδας είναι:

  • Παρενέργειες φαρμάκων
  • Λοιμώξεις ή άλλες διαταραχές στο εσωτερικό του αφτιού
  • Κάποιος όγκος
  • Εγκεφαλικό επεισόδιο
  • Νόσος του Ménière, η οποία προσβάλλει ένα νεύρο που είναι σημαντικό για την ισορροπία και την ακοή
  • Καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος
  • Νόσος του Parkinson