Η νόσος του Πάρκινσον (PD) είναι μια νευροεκφυλιστική ασθένεια που εμφανίζεται παγκοσμίως σε άτομα τρίτης ηλικίας και χαρακτηρίζεται από συμπτώματα όπως:

• το τρέμουλο (τρόμος)
• η ακαμψία
• η βραδυκινησία

Οι μηχανισμοί που διέπουν τον προοδευτικό εκφυλισμό των ντοπαμινεργικών νευρώνων στη νόσο του Πάρκινσον παραμένουν ακόμη ασαφής, αλλά το οξειδωτικό στρες θεωρείται πως παίζει σημαντικό ρόλο.

Σύμφωνα με νέα έρευνα, η βιταμίνη Β12 μπορεί να έχει ευεργετική επίδραση στην πρόληψη της νόσου του Πάρκινσον, καθώς η πρόσληψη υψηλής ποσότητάς της έχει συνδεθεί με το χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.

Τα ευρήματα της έρευνας αυτής παρουσιάστηκαν πρόσφατα στο Διεθνές Συνέδριο για τη Νόσο του Πάρκινσον και τις Κινητικές Διαταραχές (MDS).

Ποια είναι η σχέση μεταξύ της βιταμίνης Β12 και της νόσου του Πάρκινσον;

Προηγούμενες κλινικές μελέτες έχουν προτείνει ότι οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της νόσου του Πάρκινσον μέσω μείωσης των επιπέδων ομοκυστεΐνης στο πλάσμα, αλλά και άλλων νευροπροστατευτικών ιδιοτήτων τους. Ωστόσο, δεν έχουν προκύψει σαφή αποτελέσματα από μετέπειτα επιδημιολογικές μελέτες.

Η νέα μελέτη, που παρουσιάστηκε στο συνέδριο MDS, περιλάμβανε 80.965 γυναίκες και 48.837 άνδρες, οι οποίοι συμπλήρωσαν κατά την έναρξη της μελέτης, αλλά και κάθε 4 χρόνια, ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τη συχνότητα που τρέφονταν.

Κατά τη διάρκεια 30 ετών, οι ερευνητές συνέλεξαν δεδομένα σχετικά με τη πρόσληψη των βιταμινών Β6, Β9 και Β12 μέσω της διατροφής, μέσω συμπληρωμάτων αλλά και συνολικά, από τους συμμετέχοντες. Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης διαπιστώθηκε πως 495 γυναίκες και 621 άνδρες διαγνώστηκαν με νόσο του Πάρκινσον.

Αφού έγινε προσαρμογή για άλλους παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο, όπως η ηλικία, το κάπνισμα, η φυσική δραστηριότητα, η πρόσληψη αλκοόλ ή καφεΐνης, η λήψη ορμονών (από τις γυναίκες) και η κατανάλωση γαλακτοκομικών και φλαβονοειδών, οι ερευνητές δεν εντόπισαν συσχέτιση μεταξύ της συνολικής πρόσληψης των βιταμινών Β6, Β9 και Β12 με τον κίνδυνο για νόσο του Πάρκινσον.

Ωστόσο, κατά την ανάλυση της πρόσληψης βιταμίνης Β12 παρατηρήθηκε μια πιθανή αντίστροφη συσχέτιση με τη νόσο του Πάρκινσον. Συγκεκριμένα, τα άτομα με μεγαλύτερη συνολική πρόσληψη βιταμίνης Β12 παρουσίαζαν χαμηλότερο κίνδυνο για ανάπτυξη νόσου του Πάρκινσον. Αυτό ίσχυε τόσο για τη πρόσληψη της βιταμίνης Β12 μέσω της διατροφής, όσο και από συμπληρώματα διατροφής.

Οι κύριες πηγές πρόσληψης βιταμίνης Β12 στα πλαίσια της μελέτης ήταν τα συμπληρώματα πολυβιταμινών και τα εμπλουτισμένα με τη βιταμίνη τρόφιμα, όπως τα δημητριακά.

Πώς βοηθά η βιταμίνη Β12 στην πρόληψη της νόσου Πάρκινσον;

Εκτός από τη συμμετοχή στη ρύθμιση των επιπέδων ομοκυστεΐνης, η βιταμίνη Β12 μπορεί να βοηθά και στη ρύθμιση της επαναλαμβανόμενης κινάσης-2 πλούσιας σε λευκίνη (LRRK2), ενός ενζύμου που θεωρείται πως εμπλέκεται στην παθογένεση της νόσου Πάρκινσον.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν επίσης πως η πρώιμη πρόσληψη βιταμίνης Β12 μπορεί να έχει προστατευτική δράση όσον αφορά την ανάπτυξη της νόσου Πάρκινσον μετέπειτα στη ζωή.

Ωστόσο, κάτι που δεν διερευνήθηκε στα πλαίσια της μελέτης είναι το πως μπορεί ενδεχομένως η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12 να σχετίζεται με τον κίνδυνο ανάπτυξης νόσου του Πάρκινσον.

Συμπεράσματα

Παρόλο που η προκείμενη μελέτη παρουσίασε σημαντικά αποτελέσματα για την πρόληψη της νόσου Πάρκινσον, τα στοιχεία δεν είναι ακόμα αρκετά ισχυρά και χρειάζεται επιβεβαίωση από παραπάνω έρευνα για να μπορέσουν να γίνουν οι ανάλογες συστάσεις για την ιδανική πρόσληψη βιταμίνης Β12 για το σκοπό αυτό.