Το άγχος και το στρες συνοδεύουν τη δημόσια ομιλία για όλους εκτός από λίγους τυχερούς. Μια πρόσφατη μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της αναγνώρισης και αποδοχής αυτών των συναισθημάτων αντί να προσπαθούμε να τα αρνηθούμε. Σύμφωνα με τη μελέτη, αν γράφετε σε ημερολόγιο για τα άγχη και το στρες σας και τα αποδέχεστε, αφήνοντάς τα να κάνουν τον κύκλο τους, το αποτέλεσμα είναι η βελτίωση της ψυχικής υγείας σε σύγκριση με τους υπόλοιπους από εμάς που κρίνουμε τον εαυτό μας. Οι αρνητικές διαθέσεις δεν διαρκούν τόσο πολύ και δεν είναι τόσο ισχυρές.

Μου αρέσει αυτή η στρατηγική. Το να αρνείσαι ότι έχεις άγχος είναι σίγουρα η συνήθης διαδικασία λειτουργίας πολλών όταν ξεκινούν τη δουλειά, κυρίως όσοι είναι ομιλητές σε θέματα ομιλίας, επικοινωνίας, αφήγησης και γλώσσας του σώματος. Η άρνηση δεν βοηθάει και δεν άργησε να πάρει επικές διαστάσεις το άγχος τους και οι αρχές των ομιλιών να περνούν μέσα σε μια θολούρα αδρεναλίνης. Πρέπει να γίνει κάτι, και γι΄αυτό ξεκίνησε η ισόβια αναζήτηση τρόπων για να μειωθεί ο πόνος της δημόσιας ομιλίας για όλους όσους το νιώθουν.

Στην αρχή , δεν μπορεί κανείς να σκεφτεί να κοιτάξει κατευθείαν στην καρδιά του σκότους: τον αγχώδη πυρήνα της δημόσιας ομιλίας, την αυτοπεποίθηση που εισβάλλει όταν νιώθουμε εκτεθειμένοι στεκόμενοι μπροστά σε μια ομάδα ανθρώπων. Οι περισσότερες από τις μεθόδους που σκεφτόμαστε αφορούν στην εξαπάτηση ή στην απόσπαση της προσοχής του εγκεφάλου μας για αρκετό χρονικό διάστημα ώστε να ολοκληρώσουμε την ομιλία και να πάμε να πιούμε ένα ποτό στο μπαρ. Για παράδειγμα, η μέτρια άσκηση πριν από μια ομιλία επιτρέπει σε ένα μέρος της νευρικής ενέργειας να διαλυθεί, ώστε να είστε πιο ήρεμοι από ό,τι θα ήσασταν διαφορετικά. Ο διαλογισμός μπορεί επίσης να λειτουργήσει, για όσους έχουν κάποια εμπειρία με αυτή τη μορφή πνευματικής πειθαρχίας. Οι περισσότεροι βρίσκουμε καλούς αντιπερισπασμούς για να ξεχασούμε το άγχος αυτής της δύσκολης κατάστασης, για παράδειγμα ότι η αεροπορική εταιρεία έχασε τις αποσκευές μου -με το κοστούμι ομιλίας μου μέσα- με αποτέλεσμα να πρέπει να πάω για ψώνια στις 9:00 πριν από την ομιλία στις 10:00. Η κρίση με το κοστούμι με απασχόλησε τόσο πολύ που δεν αγχώθηκα ποτέ για την ομιλία. Αυτός είναι ένας περισπασμός με κόστος, ωστόσο, και δεν το συνιστώ ως μακροπρόθεσμη λύση.

Ποιες είναι πραγματικά οι τρεις χρήσιμες στρατηγικές μείωσης του άγχους;

1. Μια απλή σωματική άσκηση που βοηθά στον έλεγχο του άγχους: βαθιές, αργές αναπνοές. Το κλειδί είναι να εκπνέετε με μεγαλύτερη διάρκεια από την εισπνοή.
2. Θετική αυτο-ομιλία. Βρείτε το ρητό σας και επαναλάβετε το επ’ άπειρον. Κάθε φορά που έχετε μια βαρετή στιγμή, κάθε φορά που είστε νευρικοί ή αγχωμένοι για μια επερχόμενη ομιλία και κάθε φορά που έχετε πρόβλημα ύπνου. Έχω δει πολλούς ανθρώπους και φίλους να επωφελούνται από αυτή την τεχνική. Αν σας ακούγεται «Νέα εποχή», ξεπεράστε τον εαυτό σας και πιάστε δουλειά. Μακροπρόθεσμα, θα παρατηρήσετε την διαφορά.
3. Τέλος, η πιο ισχυρή τεχνική για να ξεπεράσετε το σκηνικό φόβο είναι να συνειδητοποιήσετε ότι η ομιλία δεν αφορά εσάς, αλλά το κοινό. Βάλτε τον εαυτό σας στην υπηρεσία του ακροατηρίου που βρίσκεται μπροστά σας, ξεφύγετε από τον εαυτό σας και σκεφτείτε τους. Θα απελευθερωθείτε και θα βρείτε ακόμη και τη χαρά στη δημόσια ομιλία, και αυτό είναι πράγματι ένα καλό μέρος τόσο για το κοινό όσο και για την ομιλία.

Τώρα μπορούμε να προσθέσουμε τη δημόσια ομιλία στο οπλοστάσιό μας με τα ψυχικά όπλα που έχουν σχεδιαστεί για να κρατούν το άγχος και το στρες μακριά. Μακάρι όλοι μας να γράψουμε τον δρόμο μας προς την ηρεμία μετά την καταιγίδα.