Ερευνητές εξέτασαν τα αρχεία 320.000 παιδιών για να διαπιστώσουν αν υπάρχει σχέση μεταξύ των εγκύων γυναικών με διαβήτη και του κινδύνου εμφάνισης αυτισμού στα παιδιά τους.

Οι μέλλουσες μητέρες που ανησυχούν για τον κίνδυνο αυτισμού στο αγέννητο παιδί τους έχουν κάτι νέο να ανησυχούν.

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη σε περισσότερα από 320.000 παιδιά, η ενδομήτρια έκθεση σε διαβήτη κύησης μπορεί να σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο διαταραχών του φάσματος του αυτισμού.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό JAMA. Σύμφωνα με την Anny H. Xiang, η ίδια και οι συνεργάτες της ανέλυσαν δεδομένα από ένα ενιαίο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης προκειμένου να μελετήσουν τη σχέση μεταξύ του μητρικού διαβήτη και του κινδύνου εμφάνισης αυτισμού στα παιδιά. Η ομάδα μελέτης περιελάμβανε γυναίκες που ήταν γνωστό ότι ήταν διαβητικές πριν από την εγκυμοσύνη και εκείνες που διαγνώστηκαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Η ανακάλυψη της σχέσης δεν σημαίνει ότι ο διαβήτης κύησης προκαλεί αυτισμό στα παιδιά. Οι γυναίκες θα πρέπει να βλέπουν τον γιατρό τους για να βεβαιώνονται ότι το σάκχαρο στο αίμα είναι φυσιολογικό όταν σχεδιάζουν την εγκυμοσύνη και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Η μελέτη συμπεριέλαβε 322.323 παιδιά που γεννήθηκαν μεταξύ 1995 και 2009 στα νοσοκομεία Kaiser Permanente της Νότιας Καλιφόρνιας. Οι ερευνητές προσάρμοσαν άλλους παράγοντες, όπως η ηλικία της μητέρας, το εισόδημα του νοικοκυριού, η φυλή/εθνικότητα και το φύλο του παιδιού.

Οι ερευνητές δεν διαπίστωσαν καμία σχέση με τον κίνδυνο αυτισμού όταν οι μητέρες είχαν προϋπάρχοντα διαβήτη τύπου 2. Ο αυξημένος κίνδυνος ήταν ανεξάρτητος από το κάπνισμα, τον δείκτη μάζας σώματος πριν από την εγκυμοσύνη και την αύξηση του βάρους κατά την κύηση.

Οι ιδιαιτερότητες της μελέτης αποκάλυψαν ότι 6.496 παιδιά (2%) εκτέθηκαν σε προϋπάρχοντα διαβήτη τύπου 2. 25.035 (8%) εκτέθηκαν σε διαβήτη κύησης και 290.792 (90%) δεν εκτέθηκαν.

Μετά τη γέννηση, και με μέση ηλικία 5,5 ετών, 3.388 παιδιά διαγνώστηκαν στο φάσμα του αυτισμού, με 115 να εκτίθενται σε προϋπάρχοντα διαβήτη τύπου 2, 130 να εκτίθενται σε διαβήτη κύησης σε διάστημα 26 εβδομάδων ή λιγότερο και 180 να εκτίθενται σε διάστημα άνω των 26 εβδομάδων. Αυτό άφηνε 2.963 μη εκτεθειμένα.

Ο λόγος που οι αριθμοί αναφέρονται ως πριν ή μετά την 26η εβδομάδα κύησης έχει να κάνει με τον σχεδιασμό της μελέτης, κατά τον οποίο οι ερευνητές σχημάτισαν τρεις ομάδες γυναικών για να εξετάσουν τη σχέση μεταξύ της κύησης και του κινδύνου εμφάνισης αυτισμού στους απογόνους.

Στην μελέτη χρησιμοποίησαν την κατανομή των τριτημορίων (κατάλληλα 33% σε κάθε ομάδα) των εβδομάδων κύησης για να ορίσουν τα σημεία αποκοπής. Αποδείχθηκε ότι τα σημεία αποκοπής ήταν οι 26 εβδομάδες και οι 30 εβδομάδες.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι τα αποτελέσματα για τη δεύτερη ομάδα (26 έως 30 εβδομάδες) και την τρίτη ομάδα (περισσότερες από 30 εβδομάδες) ήταν παρόμοια. Έτσι, κατά την αναφορά των αποτελεσμάτων, οι δύο τελευταίες ομάδες συνδυάστηκαν.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι η έκθεση του εμβρύου στην υπεργλυκαιμία της μητέρας μπορεί να έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στην ανάπτυξη και τη λειτουργία των οργάνων. Προηγούμενες μελέτες έχουν αποκαλύψει μακροπρόθεσμους κινδύνους παχυσαρκίας και συναφών μεταβολικών διαταραχών στους απογόνους γυναικών που είχαν διαβήτη πριν από την εγκυμοσύνη, καθώς και εκείνων των οποίων η υπεργλυκαιμία ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Το κατά πόσον μια τέτοια έκθεση μπορεί να διαταράξει την ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου και να αυξήσει τον κίνδυνο νευροσυμπεριφορικών αναπτυξιακών διαταραχών στους απογόνους είναι λιγότερο σαφές.

Ο αυτισμός μπορεί να εμφανιστεί κι από άλλους πιθανούς βιολογικούς μηχανισμούς. Μπορεί να υπάρχουν πολλαπλά μονοπάτια, όπως η υπεργλυκαιμία μπορεί να προκαλέσει υποξία στο έμβρυο, το οξειδωτικό στρες στο αίμα του ομφάλιου λώρου και στον ιστό του πλακούντα, η χρόνια φλεγμονή και η επιγενετική (εξωτερικές τροποποιήσεις στο DNA που “ενεργοποιούν” ή “απενεργοποιούν” τα γονίδια).