Μπορεί η συχνότητα προσθήκης αλατιού στο φαγητό να προβλέψει τον κίνδυνο ενός ατόμου για καρδιαγγειακές παθήσεις;

Τα αλάτι χρησιμοποιείται σε καθημερινή βάση για την προσθήκη γεύσης σε φαγητά, αλλά η πρόσληψη υπερβολικής ποσότητάς του έχει συνδεθεί με διάφορα προβλήματα υγείας. Μια νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Journal Of The American College Of Cardiology, υποδηλώνει ότι το πόσο συχνά ρίχνει αλάτι στο φαγητό του ένα άτομο μπορεί να προβλέψει την κατάσταση της καρδιαγγειακής του υγείας.

Συγκεκριμένα, η μελέτη διαπίστωσε πως όσο πιο σπάνια προσθέτει κάποιος αλάτι στο φαγητό του, τόσο χαμηλότερος είναι ο κίνδυνος εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων γενικά και ιδιαίτερα καρδιακής ανεπάρκειας και ισχαιμικής καρδιακής νόσου.

Αυτά τα ευρήματα συμφωνούν με αυτά προηγούμενων μελετών σχετικά με το αντίκτυπο του αλατιού στην καρδιαγγειακή υγεία.

Γιατί το υπερβολικό αλάτι δεν κάνει καλό στην υγεία;

Το χλωριούχο νάτριο, ή αλλιώς γνωστό ως αλάτι, είναι βασικό συστατικό της ανθρώπινης διατροφής. Οι άνθρωποι χρειάζονται περίπου 500 mg νατρίου ημερησίως για τη διεξαγωγή ορισμένων διεργασιών στο σώμα, όπως η διατήρηση της ισορροπίας του νερού και των μετάλλων, η σύσπαση και χαλάρωση των μυών, καθώς και η μεταφορά των νευρικών ερεθισμάτων.

Ωστόσο, ο μέσος άνθρωπος καταναλώνει πολύ μεγαλύτερες ποσότητες αλατιού από αυτές που χρειάζονται για την καλή υγεία. Η λήψη υπερβολικού αλατιού μπορεί να οδηγήσει σε υψηλή αρτηριακή πίεση, καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικό επεισόδιο και απώλεια ασβεστίου, οδηγώντας σε οστεοπόρωση. Το υπερβολικό αλάτι μπορεί επίσης να εμπλέκεται στην ανάπτυξη του καρκίνου και της χρόνιας νεφρικής νόσου.

Πού βασίστηκε η μελέτη;

Η προαναφερθείσα μελέτη βασίστηκε στην ιδέα πως η συχνότητα προσθήκης αλατιού στο φαγητό μπορεί να αποτελεί έναν πιο ακριβή δείκτη για την πρόσληψη αλατιού ενός ατόμου μέσα στην ημέρα, σε σύγκριση με τις μεθόδους που συνήθως χρησιμοποιούνται σε αντίστοιχες μελέτες.

Συνήθως σε άλλες μελέτες, οι ερευνητές αναλύουν την ημερήσια πρόσληψη αλατιού ενός ατόμου υπολογίζοντας την 24ωρη απέκκριση αλατιού με βάση δείγματα ούρων. Το πρόβλημα με αυτή τη μέθοδο είναι πως είναι δύσκολο να διαπιστωθεί εάν οι πληροφορίες σχετικά με μια συγκεκριμένη μέρα αντιπροσωπεύουν την τυπική πρόσληψη αλατιού ενός ατόμου.

Αντιθέτως, η προσθήκη αλατιού στα τρόφιμα είναι μια συνηθισμένη διατροφική συμπεριφορά, η οποία σχετίζεται άμεσα με την προτίμηση ενός ατόμου για την αλμυρή γεύση και είναι λιγότερο πιθανό να επηρεαστεί από τις καθημερινές παραλλαγές. Επομένως, η προσθήκη αλατιού στο φαγητό παρέχει μια μοναδική αξιολόγηση της σχέσης μεταξύ της συνήθους πρόσληψης αλατιού ενός ατόμου και των αποτελεσμάτων υγείας.

Πώς επηρεάζει η πρόσληψη λιγότερου αλατιού την καρδιαγγειακή υγεία;

Οι ερευνητές της παραπάνω μελέτης βρήκαν την ισχυρότερη συσχέτιση μεταξύ της χαμηλότερης συχνότητας προσθήκης αλατιού στο φαγητό και του κινδύνου ανάπτυξης καρδιακής ανεπάρκειας. Συγκεκριμένα, τα άτομα που δεν πρόσθεταν ποτέ ή πρόσθεταν σπάνια αλάτι στο φαγητό τους είχαν μειωμένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας κατά 37% σε σύγκριση με άτομα που δήλωσαν πως πρόσθεταν πάντα αλάτι στο φαγητό τους.

Τα άτομα που πρόσθεταν σπάνια αλάτι στο φαγητό τους είχαν επίσης 26% χαμηλότερο κίνδυνο ισχαιμικής καρδιακής νόσου και 23% μειωμένο κίνδυνο για ανάπτυξη καρδιαγγειακής νόσου γενικότερα.

Επιπλέον, παρατηρήθηκε πως άτομα που ακολουθούσαν αυστηρά μια δίαιτα DASH (διατροφική προσέγγιση για τη μείωση του κινδύνου υπέρτασης) και δεν πρόσθεταν ποτέ ή σπάνια μόνο αλάτι, είχαν μειωμένο κίνδυνο ανάπτυξης οποιασδήποτε καρδιαγγειακής νόσου κατά 36%, καρδιακής ανεπάρκειας κατά 54% και ισχαιμικής καρδιακής νόσου κατά 35%.

Παραδόξως, η μελέτη δεν βρήκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ της πιο σπάνιας προσθήκης αλατιού και του κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου.

Ποια άτομα προσθέτουν λιγότερο και ποια περισσότερο αλάτι;

Από την ανάλυση των δεδομένων της μελέτης προέκυψε το συμπέρασμα πως τα άτομα που ήταν πιο πιθανό να προσθέσουν σπάνια ή ποτέ αλάτι στο φαγητό τους ήταν λευκές γυναίκες με χαμηλό δείκτη μάζας σώματος. Τα άτομα αυτά ήταν επίσης σωματικά δραστήρια, έπιναν αλκοόλ μόνο με μέτρο και ήταν απίθανο να καπνίζουν, ενώ πολλά από αυτά ακολουθούσαν και τη δίαιτα DASH.

Αντιθέτως, οι καπνιστές και τα άτομα με χαμηλότερη κοινονικοοικονομική κατάσταση ήταν εκείνοι που ήταν πιθανότερο να προσθέτουν πιο συχνά αλάτι στο φαγητό τους.