Τα χλαμύδια είναι μια σεξουαλικώς μεταδιδόμενη λοίμωξη (ΣΜΝ), που προκαλείται από το βακτήριο Chlamydia trachomatis. Πρόκειται για το πιο κοινό ΣΜΝ στις Ηνωμένες Πολιτείες, που μεταδίδεται μέσω του κολπικού, του πρωκτικού και του στοματικού σεξ.

Παρόλο που η διάγνωση των χλαμυδιών μπορεί να είναι ανησυχητική, τα σωστά αντιβιοτικά μπορούν να τα θεραπεύσουν. (Χλαμύδια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε)

Πώς θεραπεύονται τα χλαμύδια;

Τα χλαμύδια αντιμετωπίζονται με τη χρήση αντιβιοτικών. Οι τύποι των αντιβιοτικών που χρησιμοποιούνται συχνότερα για τη θεραπεία των χλαμυδίων είναι οι ακόλουθοι:

• Δοξυκυκλίνη: 100 χιλιοστόγραμμα (mg) από του στόματος δισκία, δύο φορές την ημέρα, για επτά ημέρες.
• Αζιθρομυκίνη: Εφάπαξ δόση των 1.000 mg (1 γραμμάριο), από του στόματος δισκίο.
• Λεβοφλοξασίνη: Από του στόματος δισκία 500 mg, μία φορά την ημέρα, για επτά ημέρες.

Τονίζεται ότι είναι απαραίτητο να λαμβάνονται όλα τα φάρμακα ακριβώς όπως συνταγογραφούνται, για βέλτιστη αποτελεσματικότητα.

Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), συνιστούν στα άτομα κάθε φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, να εξετάζονται κάθε τρεις μήνες μετά τη θεραπεία. (Χλαμύδια: Είναι αποτελεσματικές οι σπιτικές θεραπείες στην καταπολέμησή τους;)

Τα χλαμύδια είναι ιάσιμα;

Συνολικά, η αντιβιοτική θεραπεία για τα χλαμύδια έχει ποσοστό ίασης 95%. Οι ερευνητές, ωστόσο, ανησυχούν πλέον περισσότερο για την αντίσταση στα αντιβιοτικά (όταν τα βακτήρια βρίσκουν τρόπο να επιβιώσουν από τα φάρμακα που προορίζονται να τα σκοτώσουν). (Χλαμύδια: Μπορούν να μεταδοθούν με το φιλί;)

Υπάρχει αυξανόμενη έρευνα για την αποτυχία της θεραπείας με αζιθρομυκίνη, ιδιαίτερα για λοιμώξεις του ορθού (πρωκτού). Σε αρκετές ανασκοπήσεις, η λοίμωξη από χλαμύδια του ορθού ήταν συχνή (33% έως 83%) σε γυναίκες με λοίμωξη από χλαμύδια του ουρογεννητικού συστήματος (λοίμωξη στη γυναικεία γεννητική οδό), που δεν είχαν συμπτώματα χλαμυδιών του ορθού και δεν ανέφεραν ότι έκαναν πρωκτικό σεξ. Λόγω της πιθανής αποτυχίας της αζιθρομυκίνης να αντιμετωπίσει λοιμώξεις του ορθού, η δοξυκυκλίνη εξακολουθεί να είναι η πρώτης γραμμής θεραπευτική επιλογή για τα χλαμύδια. (Ποια σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα μεταδίδονται και με το φιλί;)

Σε ποιες επιπλοκές μπορούν να οδηγήσουν τα χλαμύδια;

Τα χλαμύδια μπορούν να προκαλέσουν επιπλοκές στην αναπαραγωγική υγεία, εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία. Δεδομένου ότι τα περισσότερα άτομα με χλαμύδια δεν έχουν συμπτώματα, οι εξετάσεις για όσους διατρέχουν κίνδυνο μόλυνσης είναι ζωτικής σημασίας. Το CDC συνιστά επίσης στις γυναίκες κάτω των 25 ετών να υποβάλλονται σε έλεγχο για χλαμύδια μια φορά τον χρόνο, ακόμα κι αν δεν έχουν συμπτώματα ή παράγοντες κινδύνου. (Τα χλαμύδια μπορούν να βλάψουν την ανδρική γονιμότητα)

Ορισμένες επιπλοκές των χλαμυδίων είναι η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου (PID), η έκτοπη κύηση (εμφυτεύματα γονιμοποιημένου ωαρίου έξω από τη μήτρα) και η γυναικεία υπογονιμότητα.

Επίσης, αν μια μητέρα έχει χλαμύδια, μπορεί να μολύνει το μωρό της κατά τη διάρκεια του τοκετού. Οι επιπλοκές των βρεφικών χλαμυδίων είναι η επιπεφυκίτιδα (ροζ μάτι) και η πνευμονία. (Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα: Μπορούν να προκαλέσουν στυτική δυσλειτουργία;)

Πότε μπορεί να κάνει σεξ κάποιος που λαμβάνει θεραπεία για χλαμύδια;

Το CDC συνιστά την αποχή από το σεξ κατά τη διάρκεια της θεραπείας για τα χλαμύδια. Ο χρόνος που δεν μπορείτε να κάνετε σεξ εξαρτάται από το αντιβιοτικό που παίρνετε. Οι συστάσεις περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

• Αντιβιοτικά εφάπαξ δόσης: Καθόλου σεξ για επτά ημέρες μετά τη χορήγηση της εφάπαξ δόσης
• Επταήμερη θεραπεία αντιβιοτικών: Καθόλου σεξ καθ’ όλη τη διάρκεια της θεραπείας