Για τους εφήβους και τους νεαρούς ενήλικες (AYA) που πάσχουν από λέμφωμα Hodgkin (HL), οι στρατηγικές θεραπείας διαφέρουν μεταξύ τους, αλλά τα αποτελέσματα τους είναι ισοδύναμα σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Cancer Medicine. (Λέμφωμα Hodgkin: Ισοδύναμα τα αποτελέσματα θεραπείας σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες)

Τι είναι το λέμφωμα Hodgkin και ποια συμπτώματα προκαλεί;

Το λέμφωμα Hodgkin είναι ένας τύπος καρκίνου που επηρεάζει το λεμφικό σύστημα, το οποίο αποτελεί μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος που καταπολεμά τις λοιμώξεις. Στα άτομα με λέμφωμα Hodgkin, τα λευκά αιμοσφαίρια (λεμφοκύτταρα) αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα, προκαλώντας διογκωμένους λεμφαδένες σε ολόκληρο το σώμα. (Λέμφωμα vs Λευχαιμία: Ποια είναι η διαφορά τους;)

Υπάρχουν δύο κατηγορίες λεμφώματος και συγκεκριμένα υπάρχει το λέμφωμα Hodgkin και το λέμφωμα μη-Hodgkin.

Τα συμπτώματα που προκαλεί το λέμφωμα Hodgkin είναι τα ακόλουθα:

• Ανώδυνο πρήξιμο των λεμφαδένων στο λαιμό, τις μασχάλες ή τη βουβωνική χώρα
• Επίμονη κόπωση
• Πυρετός
• Νυχτερινές εφιδρώσεις
• Ακούσια απώλεια βάρους
• Έντονη φαγούρα
• Πόνος στους λεμφαδένες μετά την κατανάλωση αλκοόλ

Τι διαπίστωσε η μελέτη;

Ο Sumit Gupta, M.D., Ph.D., από το The Hospital for Sick Children στο Τορόντο και οι συνεργάτες του, συνέκριναν τα πρότυπα θεραπείας με βάση τον πληθυσμό, τους ασθενείς σε εφηβικές και πιο νεαρές ηλικίες με τον τόπο φροντίδας, για να καταφέρουν να βρουν τις διαφορές των αποτελεσμάτων που έχουν αυτές οι θεραπείας μεταξύ των παιδιατρικών κέντρων και των κέντρων ενηλίκων. Τα δεδομένα αφορούσαν όλους τους εφήβους και νεαρούς ενήλικες (ηλικίας 15 έως 21 ετών) που είχαν διαγνωστεί με λέμφωμα Hodgkin, μεταξύ του 1992 και του 2012. (Αντοχή καρκίνου στην ανοσοθεραπεία: Υπάρχει ελπίδα ανταπόκρισης;)

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 74,5% των 954 εφήβων και νεαρών ενηλίκων, έλαβε θεραπεία σε κέντρα ενηλίκων. Οι ασθενείς στα παιδιατρικά κέντρα είχαν υψηλότερα ποσοστά θεραπείας με ακτινοθεραπεία, αλλά πολύ χαμηλότερα ποσοστά θεραπείας με δοξορουμπικίνη και βλεομυκίνη.

Επιπρόσθετα, δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά σε θέματα επιβίωσης για τα πρώτα 10 χρόνια, με τα κέντρα παιδικού καρκίνου, τα κέντρα ενηλίκων και τα κέντρα καρκίνου να κυμαίνονται στα ίδια ποσοστά (83,8 ± 2,4%, 82,8 ± 1,6%, 82,7 ± 3,0%, αντίστοιχα). (Πειραματικό εμβόλιο στρέφει τα καρκινικά κύτταρα ενάντια στον εαυτό τους!)

Τέλος, σε πολυμεταβλητές αναλύσεις, ο τόπος περίθαλψης δεν συσχετίστηκε με την απουσία συμβάντων ούτε με την συνολική επιβίωση των ασθενών. Η συχνότητα εμφάνισης δεύτερων κακοηθειών ήταν υψηλότερη στα παιδιατρικά κέντρα και η περίπτωση καρδιαγγειακών επεισοδίων ήταν υψηλότερη στα κέντρα ενηλίκων, ωστόσο, οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι αυτές οι διαφορές δεν ήταν σημαντικές. (Καρκίνος: Πώς θα μειώσετε τον κίνδυνο ανάπτυξής του;)

Συμπερασματικά

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, «ενώ στην τρέχουσα πρακτική, η απόφαση για το ποια θεραπευτική αγωγή πρέπει να ακολουθηθεί βασίζεται κυρίως στον τόπο περίθαλψης, η επιλογή του πρωτοκόλλου θα πρέπει να εξατομικεύεται ανάλογα με τον προσωπικό κίνδυνο και τις προτιμήσεις των ασθενών». Ωστόσο, σημειώνουν ότι είναι απαραίτητη και θα επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα η συνεργασία μεταξύ παιδιατρικών κέντρων και κέντρων ενηλίκων. (Καρκίνος: Μειώνονται τα ποσοστά θανάτου)