Αντοχή καρκίνου στην ανοσοθεραπεία: Υπάρχει ελπίδα ανταπόκρισης;

Η ανοσοθεραπεία είναι ένας τρόπος θεραπείας του καρκίνου, με τον οποίο επαναπρογραμματίζεται το ανοσοποιητικό σύστημα, για να επιτεθεί στον όγκο. Αυτή η προσέγγιση έχει επηρεάσει σημαντικά τη θεραπεία των ασθενών με καρκίνο και ήδη μπορεί να υπερηφανεύεται για περιπτώσεις μακροχρόνιας ύφεσης.

Ωστόσο, πολλοί ασθενείς, είτε δεν ανταποκρίνονται στην ανοσοθεραπεία, είτε αν ανταποκρίνονται, τα αποτελέσματά τους είναι προσωρινά, γεγονός που υπογραμμίζει το πόσο σημαντικό είναι να γίνουν καλύτερα κατανοητοί οι μηχανισμοί που οδηγούν σε καρκίνους που αντιστέκονται σε αυτό το είδος θεραπείας. (Το εντερικό μικροβίωμα ενισχύει την ανοσοθεραπεία κατά του μελανώματος!)

Ποιος συνδυασμός φαρμάκων μπορεί να καταστρέψει την αντοχή του καρκίνου στην ανοσοθεραπεία;

Σε μια νέα μελέτη, οι επιστήμονες βρήκαν έναν τρόπο να καταστείλουν την αντοχή του καρκίνου στην ανοσοθεραπεία, σε μοντέλα ποντικών με νευροενδοκρινικό καρκίνο του παγκρέατος. Αυτός ο τύπος καρκίνου είναι πολύ ανθεκτικός σε έναν τύπο ανοσοθεραπείας που ονομάζεται αποκλεισμός σημείων ελέγχου, όπου ο ασθενής λαμβάνει ένα φάρμακο (αναστολέας σημείου ελέγχου) που εμποδίζει τις πρωτεΐνες που φυσιολογικά κρατούν ισχυρές τις ανοσολογικές αποκρίσεις, αλλά ταυτόχρονα αποτρέπει τη θανάτωση των ανοσοκυττάρων (Τ κύτταρα). (Μπορεί η ανοσοθεραπεία να θεραπεύσει τον καρκίνο;)

Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Ντάγκλας Χάναχαν στο Ελβετικό Ινστιτούτο Πειραματικής Έρευνας Καρκίνου του EPFL, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Έρευνας Καρκίνου Ludwig, το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λωζάνης (CHUV), το Ελβετικό Ινστιτούτο Βιοπληροφορικής και τη Roche, αξιολόγησαν ένα τύπο μηχανικής σύντηξης πρωτεΐνης-αντισώματος, που ονομάζεται ανοσοκυτοκίνη, η οποία χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο στην ανοσοθεραπεία. Επικεντρώθηκαν στη διειδική ανοσοκυτοκίνη PD1-IL2v, η οποία ενεργοποιεί τα φονικά Τ κύτταρα για να επιτεθούν στα καρκινικά κύτταρα που οδηγούν στην ανάπτυξη του όγκου.

Οι ερευνητές συνδύασαν την ανοσοκυτοκίνη PD1-IL2v με τον αναστολέα του ανοσοποιητικού σημείου ελέγχου anti-PD-L1, ενισχύοντας έτσι την αντικαρκινική ανοσία έναντι όγκων ανθεκτικών στην ανοσοθεραπεία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το PD1-IL2v είναι ακόμη πιο αποτελεσματικό όταν συνδυάζεται με έναν αναστολέα του ανοσοποιητικού σημείου ελέγχου και συγκεκριμένα με το anti-PD-L1. (Καρκίνος των νεφρών: Αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν τα αποτελέσματα της ανοσοθεραπείας)

Ο συνδυασμός των δύο μορίων είχε ως αποτέλεσμα τα αυξημένα ποσοστά επιβίωσης των τρωκτικών με όγκους, παράγοντας ένα πιο παρατεταμένο θεραπευτικό αποτέλεσμα από ό,τι από μόνη της η διειδική ανοσοκυτοκίνη. Ο συνδυασμός βελτίωσε τη θεραπευτική αποτελεσματικότητα, με τον επαναπρογραμματισμό των ανοσοκατασταλτικών μακροφάγων που σχετίζονται με τον όγκο και των αγγείων του όγκου, καθιστώντας τον καρκίνο ευκολότερα ανιχνεύσιμο από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος.

Αυτός ο καινοτόμος ανοσοθεραπευτικός συνδυασμός, ευαισθητοποιεί όγκους ανθεκτικούς στην ανοσοθεραπεία που έχουν διεισδυθεί με βλαστικά Τ κύτταρα PD-1 + , τα οποία πρόσφατα βρέθηκε ότι είναι σημαντικά για τη διατήρηση αποτελεσματικών αντικαρκινικών ανοσολογικών αποκρίσεων, οδηγώντας σε καταστροφή του όγκου, με επακόλουθο όφελος επιβίωσης. (Είναι αποτελεσματική η ανοσοθεραπεία για τον προχωρημένο καρκίνο των νεφρών;)

Στην αντιμετώπιση ποιων τύπων καρκίνου μπορεί να βοηθήσει η ανοσοθεραπεία;

Η μέθοδος ανοσοθεραπείας που είναι βασισμένη στα αντισώματα, θεωρείται αποτελεσματική για την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού και του λεμφώματος. Στην εν λόγω θεραπεία, οι ειδικοί, δημιουργούν ένα συγκεκριμένο αντίσωμα, το οποίο στοχεύει τα μόρια που προκαλούν καρκίνο.

Τα εμβόλια ανοσοθεραπείας, τα οποία ενισχύουν το ανοσοποιητικό για περεταίρω επίθεση κατά του καρκίνου, είναι αποτελεσματικά ενάντια στον καρκίνο του προστάτη.

Για τη θεραπεία του μελανώματος και του καρκίνου των νεφρών, χρησιμοποιούνται κυτοκίνες, που είναι στην ουσία πρωτεΐνες, τις οποίες παράγουν τα λευκά αιμοσφαίρια, που στοχευουν στην επιβράδυνση του καρκινικών κυττάρων.