Αυτοτραυματισμός: Πώς να διαχειριστείτε τις παρορμήσεις να κάνετε κακό στον εαυτό σας;

Μία στις πέντε νεαρές γυναίκες αυτοτραυματίζονται ή έχουν αυτοτραυματιστεί. Έρευνες αναφέρουν, ότι ο μη αυτοκτονικός αυτοτραυματισμός (π.χ. τραυματισμοί που δεν αποσκοπούν στο τέλος της ζωής ενός ατόμου) είχε αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.

Παρόλο που περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν πλέον τι σημαίνει “αυτοτραυματισμός“, η κάλυψη των νέων στοιχείων δείχνει ότι οι περισσότεροι από εμάς υποτιμούμε το πόσο συχνό φαινόμενο έχει γίνει.

Μια κατσαρόλα που βράζει, μπορείτε να της ανοίξετε το καπάκι για να την αποσυμφορίσετε από τους ατμούς προσωρινά, αλλά όσο η εστία είναι αναμμένη το νερό θα συνεχίσει να βράζει. Έτσι λειτουργεί ο αυτοτραυματισμός ως στρατηγική αντιμετώπισης.

Ο αυτοτραυματισμός είναι μια προσωρινή εκτόνωση της πίεσης και το άτομο που τον κάνει [χρειάζεται] να νιώσει αμέσως καλύτερα. Αν η αντίδρασή σας είναι, «Ω, Θεέ μου, πρέπει να σταματήσω να το κάνω αυτό», είναι σαν να βάζετε ξανά το καπάκι της κατσαρόλας. Αυτή δεν είναι η σωστή προσέγγιση, η σωστή ευχή είναι «Ω, Θεέ μου, σταμάτα το».

Ποιες είναι οι τεχνικές που θα σας αποσπάσουν την προσοχή από τον αυτοτραυματισμό;

Για όσους βρίσκονται στη δίνη της παρόρμησης να αυτοτραυματιστούν, υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια.  Η καθοδήγηση από κάποιον ομαδοποιεί τις εναλλακτικές λύσεις γύρω από διαφορετικά συναισθήματα για να προτείνει τρόπους με τους οποίους ορισμένες τεχνικές, όπως η συγγραφή ή η τρέξιμο, μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικές ανάλογα με το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από μια παρόρμηση για αυτοτραυματισμό.

Συνιστάται να εξετάσετε δύο άλλες πτυχές του αυτοτραυματισμού πριν ή μετά την παρέλευση της παρόρμησης: να αναζητήσετε εναύσματα ή μοτίβα αυτοτραυματισμού και να αναρωτηθείτε αν θα ήταν δυνατόν να καθυστερήσετε τον αυτοτραυματισμό όταν εκδηλωθεί η παρόρμηση.

Ακόμη και χωρίς να γνωρίζουν από πού προέρχεται η παρόρμηση για αυτοτραυματισμό ή τι την πυροδοτεί, οι άνθρωποι μπορούν να αναζητήσουν υποστήριξη για τη συμπεριφορά τους. Για ορισμένους ανθρώπους, ο αυτοτραυματισμός συνδέεται με συγκεκριμένες εμπειρίες και είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίσουν κάτι που είτε συμβαίνει αυτή τη στιγμή είτε έχει συμβεί στο παρελθόν. Για άλλους, οι λόγοι είναι λιγότερο σαφείς και μπορεί να είναι πιο δύσκολο να τους κατανοήσουν. Αν δεν καταλαβαίνετε τους λόγους για τους οποίους αυτοτραυματίζεστε, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι δεν είστε μόνοι και ότι μπορείτε ακόμα να ζητήσετε βοήθεια.

Τα πρόσφατα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν από το περιοδικό ψυχιατρικής Lancet είναι εξαιρετικά ανησυχητικά. Το γεγονός ότι τα ευρήματα αυτά αποκάλυψαν μείωση του αριθμού όσων λαμβάνουν υποστήριξη από ιατρικές ή ψυχολογικές υπηρεσίες, προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία.

Τόσο οι νεαροί άνδρες όσο και οι γυναίκες αυτοτραυματίζονται ,οι όμως άνδρες μερικές φορές παρουσιάζουν τραυματισμούς όπως κατάγματα από καυγάδες ή χτυπήματα σε τοίχους, παρά τυπικούς τραυματισμούς αυτοτραυματισμού.

Αλλά ο αυτοτραυματισμός από μόνος του δεν αποτελεί διάγνωση. Ο αυτοτραυματισμός είναι ένα σύμπτωμα συναισθηματικού πόνου. Όποιος τον αντιμετωπίζει θα πρέπει να αναρωτιέται: “Γιατί αυτοτραυματίζομαι;”. Αυτή είναι η πραγματική ερώτηση. Δεν έχει να κάνει με το ίδιο το πρόβλημα.

Ο αυτοτραυματισμός σχετίζεται με ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων ψυχικής υγείας, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης, του άγχους, των διατροφικών διαταραχών, των διαταραχών προσωπικότητας και της διπολικής διαταραχής.

Εάν αυτοτραυματίζεστε, ακόμη και χωρίς αυτοκτονική πρόθεση, είναι σημαντικό να αναζητήσετε βοήθεια. Ο γενικός γιατρός σας θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους σωματικούς τραυματισμούς και μπορεί να σας παραπέμψει προς υπηρεσίες θεραπείας συζήτησης ή υποστήριξης.

Ο αυτοτραυματισμός πρέπει να συζητείται συχνότερα με τους νέους, χωρίς να τον εξομαλύνουν, και πρέπει να τους προσφέρεται περισσότερη βοήθεια για να βρουν ασφαλέστερους τρόπους αντιμετώπισης του ψυχολογικό στρες.