Τεχνητή γονιμοποίηση: Ποια τα ποσοστά επιτυχίας της; Τι πρέπει να ξέρετε για τη διαδικασία;

Η τεχνητή γονιμοποίηση είναι μια διαδικασία που πραγματοποιείται σε περιπτώσεις υπογονιμότητας, με την ελπίδα να επέλθει εγκυμοσύνη. Κατά τη διάρκεια της τεχνητής γονιμοποίησης, η οποία πραγματοποιείται κοντά στην ωορρηξία, τοποθετείται σπέρμα στον τράχηλο της μήτρας ή πιο κοντά στις ωοθήκες, αυξάνοντας τις πιθανότητες γονιμοποίησης του ωαρίου κατά την απελευθέρωσή του. (Θεραπείες γονιμότητας: Το αλκοόλ και η καφεΐνη επηρεάζουν την αποτελεσματικότητά τους;)

Ποιος είναι ο στόχος της τεχνητής γονιμοποίησης;

Η τεχνητή γονιμοποίηση είναι συνήθως η πρώτη θεραπευτική επιλογή των ζευγαριών που θέλουν να αποκτήσουν παιδί, αλλά αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Πρόκειται για μια διαδικασία που αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες εγκυμοσύνης, μέσω της τοποθέτησης σπέρματος στον τράχηλο ή τη μήτρα της γυναίκας. Η τεχνητή γονιμοποίηση, πραγματοποιείται όσο γίνεται πιο κοντά, χρονικά, στην ωορρηξία, για μεγιστοποίηση των πιθανοτήτων εγκυμοσύνης. (Οι πιθανότητες απόκτησης διδύμων αυξάνονται με την ηλικία της μητέρας;)

Σύμφωνα με τα δεδομένα, περίπου το 20% των ετερόφυλων ζευγαριών στις ΗΠΑ αντιμετωπίζουν θέματα γονιμότητας. Περίπου οι μισές από αυτές τις περιπτώσεις, οφείλονται σε ανδρικά προβλήματα, όπως η χαμηλή κινητικότητα του σπέρματος ή ο χαμηλός αριθμός σπερματοζωαρίων. (3 κοινά προβλήματα του εντέρου μετά την εγκυμοσύνη)

Ποιοι τύποι τεχνητής γονιμοποίησης υπάρχουν;

Κανονικά, κατά τη διάρκεια της φυσικής σύλληψης, το σπέρμα, μετά τη σεξουαλική επαφή ταξιδεύει από τον κόλπο, μέσω του τραχήλου της μήτρας, στη μήτρα και έπειτα στις σάλπιγγες, όπου και γονιμοποιεί το ήδη απελευθερωμένο από τις ωοθήκες ωάριο. Όταν υπάρχει πρόβλημα με αυτή τη διαδικασία, η τεχνητή γονιμοποίηση είναι συνήθως η πρώτη παρέμβαση που λαμβάνει χώρα, για να υποβοηθηθεί η διαδικασία της εγκυμοσύνης. (Συμπληρώματα διατροφής και εγκυμοσύνη: Ποια είναι ασφαλή και ποια όχι;)

Η τεχνητή γονιμοποίηση διατίθεται σε διάφορους τύπους, όπως:

• Ενδομήτρια σπερματέγχυση (IUI): Κατά τη διάρκεια της ενδομήτριας σπερματέγχυσης, αφού πρώτα πλυθεί το σπέρμα για να απομακρυνθεί το σπερματικό υγρό και άλλες ουσίες από τη συμπύκνωσή του, ο γιατρός το τοποθετεί στη μήτρα χρησιμοποιώντας μια σύριγγα και έναν καθετήρα. Σύμφωνα με τα στατιστικά, η ενδομήτρια σπερματέγχυση είναι 40,6% αποτελεσματική.
• Ενδοτραχηλική σπερματέγχυση (ICI): Ο γιατρός, κατά τη διάρκεια της ενδοτραχηλικής σπερματέγχυσης, εγχέει το σπέρμα απευθείας στον τράχηλο της μήτρας, χρησιμοποιώντας μια σύριγγα και ένα σωλήνα. Το σπέρμα, όπως και με την ενδομήτρια σπερματέγχυση, πλένεται για αφαίρεση του σπερματικού υγρού. Η εν λόγω διαδικασία είναι 37,9% αποτελεσματική.
• Σπερματέγχυση στο σπίτι: Η διαδικασία αυτή, όπως υποδηλώνει και το όνομά της, πραγματοποιείται στο σπίτι. Το σπέρμα τοποθετείται στον κόλπο με τη βοήθεια μιας σύριγγας.

Ποιες προϋποθέσεις αυξάνουν τις πιθανότητες επιτυχίας μια τεχνητής γονιμοποίησης;

Η τεχνητή γονιμοποίηση είναι μια μη επεμβατική και χαμηλού κινδύνου διαδικασία, που όπως είπαμε πιο πάνω πραγματοποιείται είτε σε μια κλινική από κάποιον γιατρό, είτε στο σπίτι. Υπάρχουν ωστόσο, βασικές προϋποθέσεις για την εκτέλεσή της, που αυξάνουν τις πιθανότητες της επιτυχίας της. (Γρίπη και εγκυμοσύνη: Είναι επικίνδυνη;)

1. Ωορρηξία

Ένας από τους πιο βασικούς παράγοντες επιτυχίας της τεχνητής γονιμοποίησης είναι η ωορρηξία. Οι περισσότερες γυναίκες που υποβάλλονται σε τεχνητή γονιμοποίηση, λαμβάνουν φάρμακα που υποβοηθούν την ωορρηξία, προκαλώντας την απελευθέρωση ενός ή περισσοτέρων ωαρίων, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στη γονιμοποίηση πέραν του ενός ωαρίου. Τα εν λόγω φάρμακα χρησιμοποιούνται και από γυναίκες που αντιμετωπίζουν προβλήματα ωορρηξίας.

Η παρακολούθηση της ωορρηξίας είναι απαραίτητη για την επιτυχία της γονιμοποίησης, γιατί βοηθά τον γιατρό να αξιολογήσει το ποια είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για την έναρξη της διαδικασίας. Η ωορρηξία συμβαίνει την 12^η με 14^η μέρα του κύκλου μιας γυναίκας, ο οποίος διαρκεί 28 ημέρες. Οι γυναίκες μπορούν να ελέγξουν την ωορρηξία τους μέσω ενός τεστ ούρων που προβλέπει την ωορρηξία αξιολογώντας την τραχηλική βλέννα, η οποία τείνει να είναι λεπτότερη κατά τη διάρκεια της ωορρηξίας. (Ανωορρηξία: Γιατί κάποιες γυναίκες δυσκολεύονται να μείνουν έγκυες;)

2. Χρόνος γονιμοποίησης

Η τεχνητή γονιμοποίηση πραγματοποιείται κοντά στην ωορρηξία, ώστε το σπέρμα να φτάσει την στιγμή της απελευθέρωσης του ωαρίου στη σάλπιγγα, για να το γονιμοποιήσει.

Σε ποιες περιπτώσεις προτείνεται και πραγματοποιείται η τεχνητή γονιμοποίηση;

Η τεχνητή γονιμοποίηση προτείνεται από τους γιατρούς και πραγματοποιείται σε περιπτώσεις που δεν μπορεί να προκύψει φυσιολογικά εγκυμοσύνη, για λόγους όπως:

• Αδυναμία κολπικού σεξ, λόγω σωματικής αναπηρίας ή ψυχοσεξουαλικού προβλήματος.
• Πάθηση που οδηγεί σε ανάγκη για υποβοηθούμενη σύλληψη, όπως ο HIV, που κάνει το σεξ επικίνδυνο χωρίς προστασία.
• Ομοφυλοφιλική σχέση που καθιστά αδύνατη τη φυσιολογική εγκυμοσύνη (Χρησιμοποιείται σπέρμα από δότη από αδειοδοτημένη μονάδα γονιμότητας).
• Ανεξήγητη υπογονιμότητα
• Προβλήματα με την ωορρηξία
• Αλλεργία στο σπέρμα. Η αλλεργία στις πρωτεΐνες του σπέρματος μπορεί να προκαλέσει στειρότητα. Η κολπική εκσπερμάτιση προκαλεί κοκκίνισμα και πρήξιμο στον κόλπο, οπότε και καθίσταται απαραίτητη η χρήση προφυλακτικού, που εμποδίζει την εγκυμοσύνη.
• Ήπια ανδρική υπογονιμότητα πχ μειωμένη κινητικότητα σπέρματος.

Σημειώνεται ότι οι γυναίκες που σκέφτονται να στραφούν προς την τεχνητή γονιμοποίηση για να αποκτήσουν παιδί, θα πρέπει να ενημερώνονται από τον γιατρό τους για τα κριτήρια που πρέπει να πληρούν για να υποβληθούν σε αυτή τη διαδικασία. (Εγκυμοσύνη: Είναι συμβατή η λήψη μελατονίνης από εγκύους;)

Ποια είναι τα ποσοστά επιτυχίας της τεχνητής γονιμοποίησης;

Για να μείνει έγκυος μια γυναίκα μέσω τεχνητής γονιμοποίησης, συνήθως χρειάζονται αρκετές προσπάθειες. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν την επιτυχία της διαδικασίας, όπως:

• Υγεία σπέρματος
• Κινητικότητα σπέρματος
• Χρήση φαρμάκων που προκαλούν ωορρηξία
• Ηλικία πατέρα
• Ηλικία μητέρας
• Καταστάσεις που επηρεάζουν τα γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα πχ ενδομητρίωση

Για να επιλέξετε τον πιο αποτελεσματικό για εσάς τύπο τεχνητής γονιμοποίησης και για να μάθετε το προσωπικό σας ποσοστό επιτυχίας, μιλήστε με τον γιατρό σας. (Ουρολοίμωξη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης: Τι πρέπει να γνωρίζετε;)

Ποιους κινδύνους εγκυμονεί η τεχνητή γονιμοποίηση;

Παρόλο που η τεχνητή γονιμοποίηση είναι μια διαδικασία χαμηλού κινδύνου, οι γυναίκες διατρέχουν σε μικρό βαθμό κινδύνους όπως:

• Λοίμωξη των αναπαραγωγικών οργάνων
• Απελευθέρωση αυξημένου αριθμού ωαρίων από τις ωοθήκες
• Πολύδυμη κύηση (δίδυμα ή τρίδυμα)

Ποια η διαφορά της εξωσωματικής γονιμοποίησης από την τεχνητή γονιμοποίηση;

Η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) δεν είναι ίδια με την τεχνητή γονιμοποίηση, αλλά αποτελεί εναλλακτική της λύση.

Πρόκειται για μια διαδικασία κατά την οποία αφαιρούνται ωάρια από τις ωοθήκες και γονιμοποιούνται με το σπέρμα σε εργαστηριακό περιβάλλον. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι το έμβρυο, το οποίο εμφυτεύεται λίγες μέρες αργότερα στη μήτρα της γυναίκας ή φυλάσσεται στην κατάψυξη για να χρησιμοποιηθεί, όποτε οι γονείς το επιθυμούν.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ακριβότερη από την τεχνητή γονιμοποίηση και προτείνεται κυρίως για περιπτώσεις ανδρικής υπογονιμότητας ή σε περιπτώσεις που υπάρχουν προβλήματα με τις σάλπιγγες της γυναίκας. (Προσπερματικό υγρό: Μπορεί να οδηγήσει σε εγκυμοσύνη και να μεταδώσει ΣΜΝ;)