Πώς να αντιμετωπίσετε τις ψυχολογικές επιπτώσεις του αθλητικού τραυματισμού

Ο τραυματισμός είναι ένας από τους αναπόφευκτους κινδύνους που συνοδεύουν κάθε είδους άθλημα, και δεν είναι ασυνήθιστο οι φυσικοθεραπευτές, οι γιατροί και άλλοι επαγγελματίες υγείας να είναι σε ετοιμότητα για να βοηθήσουν αν συμβεί το χειρότερο. Αλλά ενώ οι σωματικές επιπτώσεις του τραυματισμού είναι καλά φροντισμένες, οι συναισθηματικές συνέπειες είναι λιγότερο πιθανό να ληφθούν υπόψη, και ως εκ τούτου να τους αποδοθεί κάποια σημασία.

1. Συνειδητοποιείστε τι συνέβη

Παρόλο που αυτό μπορεί να μην αποτελεί άμεση προτεραιότητα, το να μάθετε περισσότερα για έναν τραυματισμό βοηθιέστε στην αντιμετώπισή του. Δεν υπάρχει κάποιο καθορισμένο σχέδιο για το πόσα θέλει ή πρέπει να γνωρίζει κάποιος, αλλά το να πληροφορηθεί κανείς τα κατάλληλα γεγονότα σχετικά με το τι προκάλεσε τον τραυματισμό, πώς λειτουργεί η θεραπεία, πώς θα είναι η περίοδος ανάρρωσης και πώς να αποτρέψει τον επανατραυματισμό στο μέλλον, δίνει σοβαρές δυνατότητες στους περισσότερους ανθρώπους. Με τη σειρά τους, αυτά τα συναισθήματα της γνώσης βοηθούν τους ανθρώπους να αισθάνονται ότι έχουν περισσότερο τον έλεγχο της κατάστασης και βοηθούν την ολόπλευρη ανάρρωσή τους.

2. Προσαρμόστε τους στόχους σας

Συνεχίστε να θέτετε στόχους για τον εαυτό σας μετά τον τραυματισμό σας. Δείτε τον τραυματισμό σας όχι ως κρίση, αλλά ως προπονητική πρόκληση. Οι τρέχοντες στόχοι σας επικεντρώνονται στην αποκατάσταση, όχι στην απόδοση. Θέστε ρεαλιστικούς στόχους καθώς αναρρώνετε και κατανοήστε ότι θα χρειαστεί κάποιος χρόνος για να ανακτήσετε το προηγούμενο επίπεδο απόδοσης. Μπορεί να υπάρξουν αναποδιές και ίσως χρειαστεί να προσαρμοστείτε γι’ αυτές. Σκεφτείτε το ως προσαρμογή σας σύμφωνα με την ανατροφοδότηση, ώστε να παραμείνετε στο δρόμο της ανάκαμψης. Παρακολουθήστε τους στόχους σας για να σας βοηθήσει να παρατηρήσετε μικρές βελτιώσεις καθώς αναρρώνετε. Συνεργαστείτε με τον θεραπευτή σας για να θέσετε λογικούς στόχους. Ορισμένοι αθλητές προσπαθούν να κάνουν πάρα πολλά, πολύ σύντομα. Κινηθείτε με σταθερό ρυθμό για να δώσετε χρόνο στον εαυτό σας να ανακτήσει τη δύναμή του.

3. Αναζητείστε κοινωνική υποστήριξη

Ενώ η ιατρική περίθαλψη και η μεταγενέστερη φροντίδα είναι ζωτικής σημασίας για τη σωματική ανάρρωση, τα θετικά συστήματα κοινωνικής υποστήριξης είναι απαραίτητα για την ψυχολογική φροντίδα. Δεν υπάρχουν αυστηρές κατευθυντήριες γραμμές που πρέπει να ακολουθήσετε εδώ, αλλά, όπου είναι δυνατόν, αναζητήστε κοινωνική επαφή και υποστήριξη από όσο το δυνατόν ευρύτερο φάσμα συνδέσμων, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας, των φίλων και της κοινότητας. Μην μπείτε στον πειρασμό να αποκλείσετε τους αθλητικούς συνομηλίκους, ακόμη και αν η θέασή τους μπορεί να σας αναστατώσει στην αρχή. Κανείς άλλος δεν είναι σε θέση να κατανοήσει καλύτερα τον αντίκτυπο του τραυματισμού και αυτή η σύνδεση είναι που τους καθιστά ένα εξαιρετικό δίκτυο για μακροπρόθεσμη υποστήριξη.

4. Μάθετε να χαλαρώνετε

Το άγχος μπορεί να έχει φυσιολογικές επιπτώσεις εκτός από τις ψυχολογικές. Αυτές οι επιδράσεις μπορούν να επιβραδύνουν το ανοσοποιητικό σύστημα και να κάνουν την ανάρρωσή σας να διαρκεί περισσότερο. Βρείτε τρόπους να αποφορτίζεστε και να χαλαρώνετε για να αισθάνεστε και να γίνετε καλύτερα. Κάντε ασκήσεις αναπνοής και διαλογισμό για να βρείτε το κέντρο σας και να μειώσετε το στρες. Ως πρόσθετο μπόνους, οι ίδιες τεχνικές μπορούν να σας βοηθήσουν να αποδώσετε καλύτερα υπό πίεση μετά την ολοκλήρωση της ανάρρωσής σας. Σκεφτείτε το ως ένα επιπλέον κίνητρο για να χρησιμοποιήσετε αυτές τις μεθόδους κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης.

5. Αντιμετωπίστε την αποκατάσταση όπως την προπόνηση

Όταν ένας δρομέας έχει μπροστά του έναν αγώνα-στόχο, γράφει ένα σχέδιο προπόνησης που περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα συστατικά για την καλύτερη δυνατή προετοιμασία. Όταν αυτός ο αγώνας δεν αποτελεί πλέον επιλογή, ένας τρόπος για να αντιμετωπίσετε την κατάθλιψη είναι να αρχίσετε να αντιμετωπίζετε τη διαδικασία αποκατάστασης ακριβώς όπως την προπόνηση. “Προσπαθήστε να δείτε την αποκατάσταση ως μια μορφή προπόνησης και όχι απλώς ως εμπόδιο στην αθλητική σας καριέρα”, λέει ο Chris Carr, ψυχολόγος αθλητισμού και απόδοσης στο αθλητικό κέντρο St. Vincent στην Ιντιανάπολη. Ενθαρρύνει επίσης τους αθλητές να θέτουν ρεαλιστικούς στόχους που σχετίζονται με τη διασταυρούμενη προπόνηση ή τις ασκήσεις ενδυνάμωσης στην πορεία.

6. Αναφορά πόνου και δυσφορίας

Οι δρομείς που προέρχονται από τραυματισμούς αντιμετωπίζουν ένα νέο σύνολο ψυχολογικών ζητημάτων καθώς επιστρέφουν στην κανονική προπόνηση. Η αποκρυπτογράφηση μεταξύ του αποδεκτού πόνου και του πόνου που πρέπει να τους σταματήσει από την προπόνηση είναι δύσκολη. Πολλοί απλώς έχουν υπερβολική επίγνωση του τραυματισμού και φοβούνται μήπως επαναληφθεί. Οι ειδικοί προτείνουν να συμβουλευτείτε κάποιον που μπορεί να ηρεμήσει τις ανησυχίες σας με γεγονότα. “Καταλάβετε ότι το να είστε “σκληροί” και να υποτιμάτε τον πόνο μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω τραυματισμό”, λέει ο Carr.

7. Μείνετε θετικοί

Το άγχος και η αρνητικότητα επιβραδύνουν τη διαδικασία επούλωσης. Διατηρήστε θετική στάση καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάρρωσής σας. Αυτό σας βοηθά να διατηρήσετε το ηθικό σας και σας επιτρέπει να αισθάνεστε καλύτερα για τις προοπτικές σας. Βρείτε τρόπους να κάνετε τον εαυτό σας να γελάει κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το γέλιο βοηθά στη μείωση του στρες και στη χαλάρωση των μυών. Έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των επιπέδων κορτιζόλης και αδρεναλίνης στο σώμα. Να είστε προνοητικοί στην εξεύρεση ευκαιριών για να γελάσετε. Περισσότερος χρόνος γέλιου σημαίνει λιγότερος χρόνος άγχους για τους τραυματισμούς σας. Παρακολουθήστε τη συμπεριφορά σας για να βοηθήσετε τον εαυτό σας να μπει σε μια πιο θετική νοοτροπία.